Mijn oom en zijn vrouw proberen al jaren hier te geraken. Maar telkens kwam er iets tussen. Ofwel was er echt geen datum waarop én zij én wij vrij waren, ofwel werd een van ons ziek net als we wel een geschikte dag hadden gevonden.
Ik heb het hier over de oom die ik ‘Nononc’ noem, de zoon van mijn ‘marraine’. Hij en zijn vrouw komen uiteraard uitgebreid aan bod in mijn boek ‘Marraine, herinneringen aan mijn grootmoeder’, waar onder andere hier http://sad.nostalg1c.org/leespunt/?t=2&b=marraine,herinneringenaanmijngrootmoeder.txt een bespreking van te vinden is.
Nononc en zijn vrouw (ik noem ze niet ‘tante’, ze is immers meer een vriendin) kwamen deze middag per trein aan in Borgworm (in het Frans noemen ze dat stadje Waremme) en daar zijn we ze gaan afhalen.
We reden terug naar Veulen langs veldwegen, zodat ze onze mooie streek al een beetje konden bewonderen.
Na een aperitiefje en een zeer eenvoudige maaltijd gingen we eerst nog wat de streek verkennen en dan wandelen in Rullingen.
(Foto Roger)
(Foto Françoise Pels)
Eerst ging het rond het kasteel (ik had er gisteren tijdens onze ‘verkenning’ niet aan gedacht dat we niet in Rullingen konden komen zonder hen dat gebouw te laten zien: het is onder andere door de serie ‘Katarakt’ zo bekend geworden) en dan via het park ervan de fruitplantages in. Prachtige bloesems, aangename, en soms heel nostalgische conversaties, en een heerlijk lenteweertje!
(Foto Françoise Pels)
(Foto Françoise Pels)
(Nononc, zijn echtgenote en Roger, eigen foto, weliswaar met het toestel van Roger)
(Foto Françoise Pels)
(Foto Françoise Pels)
Daarna zijn we nog iets gaan drinken op het binnenplein van de Hoeve Renwa (http://www.hoeve-renwa.be/ ).
(Foto Roger)
Nononc is wel geen familie van de Renwa’s, maar wat ik allemaal heb ontdekt over die kant van mijn familie interesseerde hem wel!
(zie: http://jessymaesen.blogspot.com/2010/03/hoeve-renwa.html)
Na nog wat brood met kaas en ander beleg, hebben we Nononc en zijn vrouw naar het hotel Staeyen gebracht waar ze deze nacht zouden slapen (in Sint-Truiden). Chic hotel! En daar hebben we samen een laatste glas gedronken in het ‘Grand café’ van dat hotel.
Ik hoop dat ze morgen zullen genieten van hun dagje Sint-Truiden (een mooi, aangenaam stadje op mensenmaat).
Wat heb ik genoten van deze dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten