Vandaag stelde Roger voor om naar Calatañazor en naar El Burgo de Osma te gaan. Uiteraard ging ik onmiddellijk akkoord. We vertrokken iets na de middag, met 24°C.
Het middeleeuwse bergstadje Calatañazor (ik denk dat het een stadje is vermits er resten zijn van de muren die het omringden) hebben we lang geleden ontdekt, ik denk wel 30 jaar geleden. We zijn er verschillende keren geweest, maar nu was het zeker 7 jaar geleden. Vroeger liepen wij daar zowat alleen rond als niet bewoners van de plek, maar nu stonden er verschillende auto's en waren er vrij veel toeristen. Ik weet het, ik mag niet egoïstisch zijn!:-)
(Foto Roger)
Trouwens, al was er nu een soort bar (eigenlijk meer een winkel waar je ook gekoelde dranken kon gebruiken), een heus restaurant, en enkele boetieks, het was er echt nog geen overrompeling.
Veel van de huizen (van de 11de en de 12de eeuw) zijn gerestaureerd, en dat zal wel nodig zijn geweest. Maar er staan er nog voldoende in hout en leem, met hun typische kegelvormige schouwen.
(Foto Roger)
Terwijl we door de klimmende straten flaneerden, werden we aangesproken door een van de bewoners. Hij stond voor zijn huis, een echt middeleeuws huis, met nog de typische conische schouw, en legde ons uit dat men zijn huis mocht bezoeken. Daar zijn we natuurlijk op ingegaan. In feite toonde hij ons maar twee plaatsen: het voorportaal en de keuken. We hebben al opgemerkt dat veel Spaanse huizen een vrij groot voorportaal hebben, en dat de mensen daarachter pas hun leefruimten hebben. Waarschijnlijk dient die voorste plaats als een soort buffer tegen de hitte.
Zodra we binnen waren, deed de man trouwens de voordeur dicht: om de warmte buiten te houden, legde hij uit. In dat vertrek lagen allerlei vroegere gebruiksvoorwerpen. De bewoner legde ons de functie van alles uit. Hij vertelde ook dat die huisjes niet in één keer werden gebouwd, maar in stukjes. Eerst de keuken, dan pas de andere kamers er om heen.
De uitleg was heel interessant maar af en toe moest ik de man toch vragen iets trager te spreken.
Hij toonde ons onder andere ook een paar toestellen die dienden om het bed te verwarmen. Roger vroeg zich af of het hier in de winter dan zo koud is, maar ik acht dat zeker mogelijk: zelfs nu is het koel 's nachts. De man beweerde dat hennep de eerste plant was waarvan textiel werd gemaakt. Daarna volgde wol en pas na de ontdekking van Amerika katoen. Er was ook een toestel om worst te maken. Afijn, te veel om op te noemen.
Daarna gingen we naar de keuken. En die was voor mij echt een revelatie. Nu begreep ik waarom de schouwen zo kegelvormig zijn. Ik probeer het uit te leggen. In feite was heel de keuken 'schoorsteen'. De muren gingen over in de schouw boven het dak, waardoor buitenlicht binnen viel. De schouw heet daarom in het Spaans 'troncoconica': ze vertrekt van de 'stam' van het huis en gaat over in een kegel. Volgens onze gids was die manier van bouwen Kelt-Iberisch. Vermits na de bouw van de keuken de andere vertrekken daarrond werden opgetrokken, kreeg de keuken geen daglicht via de muren. Dus maar via de schouw. Het concept doet een beetje denken aan een tipi.
In die keuken stonden praktisch geen meubels: men at rond het vuur, rechtstreeks uit de pan die daar pruttelde. Er was wel een opening naar een (heel grote) broodoven.
Roger vroeg de man of er ook een kelder aan het huis was, en ja hoor. Hij deed een deur open in het voorportaal en we kregen de trap er naartoe te zien: een alles behalve steile trap! Ik zou dus in dat huisje kunnen wonen met mijn hoogtevrees. Alleen kregen we de trap ernaast, die ook achter een deur verborgen was en die zeer waarschijnlijk naar de enige verdieping leidt, niet te zien. Misschien zou die wel te steil zijn?
Jammer dat je daarbinnen geen foto's mocht maken!
Na afloop vroegen we onze gastheer hoeveel we moesten betalen voor ons bezoek. Hij vroeg slechts 3 euro voor het uurtje dat hij ons onderhouden had en we hebben er 5 gegeven. Roger herinnerde zich dat de eerste keer dat we in Calatañazor waren, we daar een man zagen met een enorm gezwel in zijn gezicht. Onze gids bleek die gekend te hebben (wat eigenlijk vanzelfsprekend is in zulk klein dorp) en wist dat hij later naar Barcelona was verhuisd en daar ongeveer 15 jaar geleden gestorven was.
En vermits we toch aan het keuvelen waren, vertelde de man ook dat zijn grootouders, zijn vader, hijzelf, en zijn kinderen in dat middeleeuwse huisje waren geboren. Dat in veel huizen uit het stadje het interieur was gemoderniseerd, maar dat zij het bewust hadden gelaten zoals het was (is dat waar, of lag het aan een gebrek aan geld?).
We gingen nog wat schapenkaas kopen in een winkeltje daar tegenover. Bleek de uitbater toch de zoon van onze gids te zijn! Hij vroeg ons waar we vandaan kwamen, en bleek Antwerpen vrij goed te kennen: de kathedraal, het Rubenshuis!
Volgde een beklimming van de resten van het vroegere kasteel (en van daaruit een prachtig panorama). 
(Foto Roger)
En toen gingen we eerst een biertje drinken en daarna iets eten in het restaurant dat er vroeger niet was. In feite onder een notelaar in de tuin van het restaurant. We aten superlekkere 'pasteles': een soort gebak met voor mij paddenstoelen, voor Roger prei. Ondertussen was de temperatuur al opgelopen tot 30°C. Maar met het constante zachte briesje dat we er hier bij krijgen, is dat echt te doen.
En dan trokken we naar El Burgo de Osma. Ik voelde me in Calatañazor al heel nostalgisch, nu kreeg ik het nog meer. Eerst zochten we de vroegere camping op. Ongelooflijk hoe snel Roger die terugvond na al die jaren! Maar, zoals ik al zei, het is geen camping meer. Nu behoort het terrein toe aan een privé finca.
(foto Roger)
Ik herinnerde me dat de kampeerplaats aanleunde tegen een berg waar bovenop een kruis stond. Met de kinderen hebben we destijds die berg beklommen.
Daarna gingen we wandelen in de stad zelf. Wat een herinneringen! De straten met de galerijen waar je beschut tegen de hitte kunt flaneren, de verschillende plazas met hun fonteintjes en de Plaza Mayor (die in tegenstelling tot vroeger nu autovrij is) met zijn donkere, langwerpige bars.
En uiteraard de kathedraal.
(foto’s Roger)
Uiteindelijk kwamen we terug naar de camping met zijn klepperende ooievaars en overvliegende gieren, aten onze paëlla, en gingen boodschappen doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten