maandag 25 oktober 2010

Roger, Boro en Kim zaliger die ik niet ken

Ik zorgde deze avond voor de lay-out van de volgende Limburgse monografie (over Geert Verbeet, door Jan Gerits) terwijl Roger een lamp van mijn ‘Franstalige’ grootmoeder zaliger ophing in de hal.

Eigenaardig: die lamp bewaarde ik al jaren in wat we de ‘bibliotheek’ noemen (omwille van de overvloed aan boeken waarvoor Roger nu plafondhoge rekken aan het maken is) en ik wilde,  nadat hij met die boekenplanken zou klaar zijn, Roger vragen om die lamp in de hal op te hangen (maar had er dus nog niets over gezegd).  Hij heeft (uiteraard) die lamp gevonden tijdens zijn werk, en zonder mij er iets over te zeggen, is hij die beginnen ophangen in de hal, heeft hij gezorgd voor een trekschakelaar (dat soort gebruikt hij het liefst) en vroeg me daarnet om te komen kijken naar wat hij gedaan had.  Resultaat: een lamp die ik in mijn dromen al heel lang in de hal zag hangen, hangt er nu zonder dat ik het ooit heb hoeven te vragen!

Maar terwijl Roger dus aan het werken was, zorgde ik voor die monografie. En daarna surfte ik zo’n beetje, en kwam op deze  blog terecht. Ik werd er heel emotioneel van, en moest terugdenken aan Boro (ik weet echt niet welke link mijn onderbewustzijn legde tussen de jonge Kim en de oude Boro).

Boro was een ‘internet-vriend’. Ik had hem leren kennen via een of andere religieuze site. De eerste keer dat hij mij aansprak, ging het over Esperanto, maar weldra gingen zijn (niet dagelijkse) mails ook over religie enzovoort. Wat hij me wel dagelijks opstuurde, was het evangelie van de dag. En ik vond dat schattig: in feite kon ik dat ook zelf vinden!

Op mijn verjaardag stuurde hij steevast een kaartje (via e-mail, en later zelfs via de post), en elke Kerst kregen we ook een kaartje. En geregeld vertelde hij over al zijn ziektes (onder andere kanker), zijn familie (vrouw, kinderen en kleinkinderen, enzovoort). Op een zeker ogenblik heb ik hem aangeraden een blog te beginnen. Hij heeft even geaarzeld (de man is ongeveer even oud als mijn moeder, dus rond de 80), maar hij heeft het gedaan! En die blog bestaat nog steeds! Alleen verschijnt er al heel lang niets meer op… En krijg ik ook geen mails meer van Boro!

Vorig jaar met Kerst kregen we toch nog een wenskaart van hem, wens die we hem natuurlijk retourneerden. Maar sindsdien, niets meer…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten