Feest

Hendrik verjaart in oktober, Elvira en ik in november, Zeger in december en Roger in januari. Sinds de ‘kindjes’ volwassen zijn, geef ik geen verjaardagsfeestje meer voor hun vrienden: daar zorgen ze nu wel zelf voor. Maar ergens in november probeer ik toch elk jaar een weekend vrij te houden om onze verjaardagen te vieren.  De vorige jaren werd Roger zijn ‘ jaartje ouder worden’ die dag niet bedacht, want dat gaf me de kans om in januari, na de nieuwjaardrukte, nog eens iedereen te verzamelen. Dit jaar heb ik gezegd dat we ‘deden alsof Roger ook verjaarde’, want in januari hebben we wel wat anders te vieren!

Dit jaar vierden we gisteren ‘onze verjaardagen’. Hendrik kwam met de trein in Tongeren aan rond 17 uur. Ik ging hem niet mee afhalen, want toen was ik al een uurtje druk aan het koken.

Terwijl we op de andere kinderen wachtten, hebben we gezellig bijgepraat. Anneke (ja, ja, ze hoort weer bij ons!) kon Hendrik niet vergezellen, want ze moest werken.

Rond kwart voor acht kwamen Zeger, Elvira en Geert aan . Zeger had immers gewerkt tot 18:30 uur.

Dat jaarlijks feestje gaat niet gepaard met toeters of bellen. Het komt er gewoon op neer dat we samen gezellig aperitieven, lekker eten en drinken, bijpraten, kortom het gaat gewoon om het samenzijn.

 (Foto’s Roger)

Roger en Zeger, allebei  bezig met fotografie, vergeleken hun toestellen, en soms werd er echt over en weer geflitst.
En uiteraard werden er weer veel herinneringen opgehaald aan de tijd toen onze ‘volwassenen’ nog ‘kindjes’ waren, aan ons huis in Antwerpen. Zeger is een model van het huis aan het renderen, heb ik gehoord. Waar je virtueel zou in kunnen rondlopen. Volgens Hendrik wordt het heel realistisch. Ik ben  benieuwd!

Roger zocht na het eten nog naar een audio-opname die we van Zeger hebben gemaakt op zijn 3 jaar. Hij vond die niet terug op zijn pc. Hendrik, Elvira en Zeger hebben helpen zoeken, vonden wel andere ‘kindjes’-opnames die ons deden schateren, maar niet diegene die we eigenlijk zochten.

Iets over 1 uur deze nacht, zijn Geert, Elvira en Zeger weer richting Leuven vertrokken (Zeger moest vandaag werken). Ik heb echt genoten van de avond en ik hoop jullie ook, ‘kindjes’!

Hendrik bleef hier slapen, en uiteraard wilde die nog even ‘filosoferen’ bij een laatste drankje en wat muziek.

Deze ochtend zijn we vrij laat opgestaan. Na de brunch wilde ik even een bezoekje brengen aan de tentoonstelling in de mooi gerestaureerde hoeve van Gerda Steegmans. We waren daar onlangs uitgenodigd op de vernissage, maar die dag had ik te veel werk. En voor of na ons bezoekje zouden we even wandelen, stelde ik voor. Helaas, om te wandelen bleef er geen tijd over. Het was trouwens vreselijk koud!

Ons bezoek heeft vrij lang geduurd: we kregen deskundige uitleg bij alle kunstwerken die geëxposeerd waren, resultaten van het verblijf van Gerda en 10 andere landgenoten in China. En we mochten ook een filmpje bekijken over dat verblijf.

Enkele kunstwerken spraken me heel fel aan, onder andere eentje van Gerda dat bij mij een herinnering teweegbracht aan bepaalde nachtmerries van kleine Hendrik: ‘alle mama’s veranderen met de tijd in een boom’. Hijzelf vond datzelfde werk maar niets: misschien om dezelfde reden?

Na nog een lekker avondmaal (maar deze keer bereid door de microgolfoven: ik wist immers op voorhand dat ik deze avond niet heel veel tijd zou hebben), hebben we Hendrik naar het station in Tongeren gebracht.

Toen we weer thuis kwamen, heb ik even ‘Congo’ van David Van Reybrouck ingekeken (Boek gekregen van Elvira en Geert). Heel eigenaardig toeval weer. Onlangs, toen we naar een vergadering van de KVLS  reden, gaf Boudewijn Knevels mij een krantenknipsel: een interview met die David over dat boek. Nadat ik dat gelezen had, bedacht ik dat ik het boek misschien eens moest gaan halen in de bibliotheek. En nu krijg ik het van ons meisje en Geert. Ik heb alleen nog maar de inleiding gelezen, maar die vond ik prachtig geschreven! Dus, dat belooft!

Ik had pas Mary-Anne van Daphne du Maurier uitgelezen en vroeg me eergisteren af welk boek ik nu ging beginnen lezen tijdens mijn dagelijks ‘op papier’-leesuurtje, vlak na het eten, in een relax terwijl een stukje bittere chocola op mijn tong smelt. Met deze pil van een boek heb ik weer leesvoer voor enkele maanden.