Apotheker Fernand Haesbrouck stuurt me geregeld een nieuwsbrief in verband met zijn strijd tegen de medicatie voor ADHD. Hieronder kopieer ik zijn laatste schrijven (ik weet dat dit mag, want hij wil zijn ideeën zo veel mogelijk verspreid zien). Voor meer uitleg, zie zijn blog.
“Welke industrie zal het ADHDcliënteel overnemen?
Het ADHD-cliënteel zal overgenomen worden, omdat het medisch bedrijf de kwakzalver-technieken niet langer nog aan kan.
Andere geldmachines staan te dringen.
ADHD is een industrieel wingewest dat tot stand kwam via een slimme projectie van het eigen onvermogen tot het opvoeden van kinderen, om de schande op die kinderen af te wentelen.
Op zich is dit onvermogen geen aandoening, maar enkel een soort van luie drang naar pedagogisch comfort, waarbij de farmaceutische industrie dit handig tot een commerciële ziekte heeft omgetoverd.
Kinderen zijn geen kritische patiënten, maar willoze slachtoffertjes en ze een toxicomanie met harddrugs aansmeren heeft als gevolg dat heel wat nevenwerkingen ontstaan.
Waardoor het behandelen vanzelfsprekend tot echte aandoeningen kan leiden, de zogenoemde comorbiditeiten.
Een arts weet immers alles over ziekten, vooral wanneer de diagnose van een verzonnen neurobiologische aandoening door de omgeving van het kind wordt gesteld.
Die alwetendheid wordt immers geaccentueerd door de (ook geprojecteerde) medische wijsheid van zij die lijden aan de symptomen van het pedagogisch onvermogen.
Die onfeilbare kennis leert dat die kinderen ziek zijn omdat ze genetisch compleet verkeerd werden geschapen.
En wat is de medische evidence van de ontstane epidemie van kinderen die niet geboren werden om ze op te voeden, maar wel om ze te drogeren tot dwangmatig psychotisch?
Het effect, de evidence van het medisch ingrijpen resulteert in een pedagogisch comfort zonder voorgaande.
Etiketje kleven, in een hokje duwen en pilletjes slikken.
Bij farmagiganten kan de pret niet op.
Ook zo bij de artsen, die zich verrijken, zelfs zonder een diagnose te hoeven te stellen.
Terwijl de achillespees van die constructie, precies de neurobiologische aandoening is.
Geen peut, geen arts, geen ouder, geen farmagigant en geen minister, die maar een flauw vermoeden heeft dat de voorgewende pedagogische vadsigheid alleen maar een commerciële projectie is om kinderen te bestraffen omdat ze eigenlijk simpelweg gezond op de wereld zijn gekomen.
Die ziekte was maar om te lachen, en eens de aanzet was gegeven, zorgen de medische comorbiditeiten voor alles wat het circus kan in stand houden.
Proefdoseringen psychotica accentueerden de symptomen, waardoor bij twijfel meteen alle bezwaren voor de chemische dwangbuis verdwenen.
Stilaan evenwel wordt duidelijk dat niet ADHD maar wel GPOS als een aandoening bestaat, het geprojecteerd pedagogisch onmacht syndroom, dat farmagiganten, partijkassen en artsen zeer rijk
maakt.
Het wantrouwen tegen healthcare zwelt, wanneer begint duidelijk te worden dat de veilig gewaande psychotica ervoor zorgen dat ongeleide projectielen moorden of zinloos geweld plegen, dat
verslaafden zich zelfmoorden, dat voetballertjes, studenten, mama's met een maatje meer eraan doodvallen, en het ernaar uitziet dat het chemisch opfokken in plaats van op te voeden een vroege
dementie zal veroorzaken.
Er ontstaat een imagoprobleem bij de geneeskunde , en omdat met het fenomeen ADHD heel wat geld en macht kan verdiend worden, laat de industrie dit niet zomaar los.
De echte geneeskunde wil wat graag af van deze kanker waarmee geen eer meer valt te rapen.
Maar het pedagogisch comfort moet overeind blijven en moet geld blijven opbrengen.
Nieuwe industrieën staan klaar om de verzonnen aandoening therapeutisch hoog in het financiële vaandel op te nemen.
Die nieuwe industrieën vechten als duivels om ADHD toch als ziekte overeind te houden.
ADHD is nog steeds de ideale melkkoe om snel rijk mee te worden.
Pedagogisch comfort ook.
En wat blijkt...
Nieuwe industrieën bedenken nieuwe strategieën.
Pedagogisch Onmacht Syndroom om op kinderen te projecteren zou nu ontstaan door zowat alle Enummers, die kinderen te slikken krijgen, ongrijpbare microgolven en zelfs zonne-erupties, waartegen
dure placebo's kunnen verkocht worden om zogezegde genetisch mismaakte kinderen te behandelen.
Zelfs sekten als Scientology ijveren ervoor om het instellen van lucratieve medische toxicomaniëen te vervangen door het nog duurdere geloof in hun voorgewende religie.
Wat kan een massa toch handig gemanipuleerd worden, wanneer die eens een waanidee heeft aangesmeerd gekregen.
ADHD zou een ziekte zijn.
Die alleen maar duur kan behandeld worden.
Nu eens door jaren chronisch partydrugs toe te dienen.
Dan eens door een duur geloof in Scientology te belijden.
Of zelfs door een toevlucht te nemen tot een duur en chronisch ritueel waarbij de smoes van verboden lekkere voeding, een discipline moet tot stand brengen, die eigenlijk anders gratis op een eenvoudige manier, maar dan echt pedagogisch, kan tot stand komen.
Of door chemisch met andere chemische stoffen dan E-nummers te behandelen, stoffen, die voordien nooit eerder een therapeutische indicatie konden krijgen en waarvan niemand kan aantonen hoe die het projecteren van een pedagogisch ongemak kunnen genezen..
ADHD zal de ziekte blijven van dit geprojecteerd pedagogisch ongemak… omdat het circus errond,verdomd veel geld opbrengt.
Alleen … blijft ADHD wel een medische ziekte?
Of blijven de believers ervan steeds maar dezelfde kwakzalvers, die snel heel rijk willen worden?
Welke industrie komt nu aan de beurt?
Toch benieuwd.
Vraag is maar: hoe de Waalse PS-partijkas het jaarlijks inkomen van ongeveer 13 Miljoen Euro zal
compenseren, als vooral Vlaanderen geen federaal illegaal ingevoerd methylphenidaat meer massaal zal
blijven gebruiken.
Of hoe Wallonië met het responsabiliseren zal omgaan.
Rook anders die illegale invoer van verdovende middelen ook al niet een beetje naar het
responsabiliseren op zijn Waals – 'avant la lettre' dan?
Apotheker Fernand Haesbrouck, 19 februari 2011”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten