Haren en familiereünie

Deze namiddag gingen we nog eens wandelen in Haren, een gehucht van Bommershoven. We vertrokken weer aan het kerkje en liepen een beemd en weiden in. Hoewel we uiteindelijk op onze stappen zijn moeten terugkeren omdat het wandelpad doodliep, was het wondermooi.

Algemene stilte, behalve heel veel vogelgezang. En voor het eerst hoorden we een koekoek. Boerenjasmijn (denk ik toch) en klaprozen fleurden al dat groen op.

En we zagen achtereenvolgens wilde eenden overvliegen, een patrijs en een fazant: hopelijk was het geen wijfje die haar eieren broedde (maar daarvoor is het zeker te laat?)

En … een haas huppelen door een weide en een ree vanuit een bosje opduiken en door de beemd rennen.

(Foto’s Roger)

Deze avond gingen we naar de tweede oudste zus van Roger. Haar ‘Spaanse’ zoon was immers even in het land, met vrouw en kinderen. Daarom had ze vorige zaterdag aan iedereen, die er zin in had, voorgesteld vandaag even langs te komen. Natuurlijk was niet de hele familie present: sommigen waren niet vrij, anderen wonen te ver (en dat is het geval voor Hendrik en Anneke: met de trein is het niet te doen om voor een paar uurtjes van Antwerpen naar Leuven te komen). Er werd anders veel naar hen gevraagd!

Maar we waren toch nog met een kleine 20 man. Gelukkig is de flat van mijn schoonzus en schoonbroer ruim genoeg! Javier, de oudste zoon van onze ‘Spaanse’ neef, zag ik deze avond voor de tweede keer; zijn tweede zoontje, Nicolas, voor de eerste keer. Onze in Madrid wonende neef (petekind van Roger én vader van Javier en Nicolas) hadden we al meer dan twee jaar niet meer gezien. Af en toe wordt de afstand wel gecompenseerd door een filmpje over zijn gezinnetje dat naar de hele familie wordt doorgemaild, maar het blijft toch een lange tijd. En toch werd het weer een heel gezellige avond rond de heel grote ronde tafel, met brood, beleg, wijn en frisdranken. De neven en nichten die aanwezig waren (onder wie Zeger en Elvira) én de aanwezige aangetrouwden (Geert en Letitia) konden het weer heel goed met elkaar vinden, en ‘onze kleinkinderen’ – ik bedoel dus onze achterneefjes  – Javier, Nicolas en Roy, die elkaar eigenlijk voor het eerst echt ontmoetten, ook. Ze spraken wel Spaans en Nederlands met elkaar, maar dat leek geen problemen op te leveren!

Op een zeker ogenblik zat ik met onze Spaanse schoonbroer te roken op het ruime terras, en zijn oudste kleinzoon Javier kwam bij ons zitten. Toen waren Roy en zijn moeder, de oudste dochter van Roger zijn jongste zus, al vertrokken. Javier vroeg aan zijn ‘Abuelo’ of Roy morgen nog kon komen spelen! Helaas, morgen vertrekt Javier weer naar Madrid met zijn ouders.

En Elena, die is nog te jong om mee te doen met die peuters! Ze was zelfs een beetje overdonderd door voor haar zoveel vreemde mensen en begon te wenen toen Elvira en Geert met haar aankwamen. Maar daarna viel ze in slaap in de armen van Elvira: blijkbaar was ze gerustgesteld.

Vandaag dus nog geen familiereünie ter gelegenheid van de 80 jaar van Nany: dat gebeurt einde deze maand. Maar mijn zus Bie is haar wel gaan verrassen met een enorme ruiker en heeft de middag met haar doorgebracht. En ‘s avonds werd ze verwacht bij mijn broertje voor een etentje.
(Foto Bie)