Naar Calatayud

Zaterdag 11 juni 2011

Er fluiten veel vogels op de camping, maar deze ochtend was het een vink die mij wakker zong met zijn “Suskewiet”.

Eigen foto

De zon scheen krachtig en het was al vrij warm. Ik stelde voor toch nog een dag hier te blijven, en zoals heel lang geleden, via de vallei van de rio Jalon naar Calatayud te rijden. Het is een vrij gevaarlijke weg, maar o zo mooi... En Roger is een goede chauffeur. En aan Calatayud heb ik zulke goede herinneringen uit de tijd toen de “kindjes” nog mee reisden.
We reden dus naar het dorp Saviñan (vaak ook Sabiñan geschreven) en van daar naar Embid de la Ribera. Daar begon die mooie, smalle weg. Links van ons de bergrivier, rechts van ons woeste rotsen. De zon die erop schijnt doet ze met tussenpauzen geel-roze lijken, maar in feite zijn ze gewoon grijs. Waar de weg even verbreedt, stappen we even uit. Een bijna religieuze stilte, onderstreept door het gekabbel van de rivier en het gezang van vogels. Aan de voet van die bergen, klaprozen, gele struiken waarvan ik de naam niet ken, en prachtige distels.

Foto Roger

Een beetje verder dan de spoorwegbrug, zagen we een elektriciteitscentrale die er volgens mij niet was de vorige keer. We rijden over de spoorweg en de heuvels krijgen meer afgeronde toppen. De weg klimt en daalt en ik ben blij dat ik in de auto niets voel van mijn hoogtevrees.

Foto Roger

Kort daarna zien we aan de horizon het kasteel van Calatayud (nadat de de Romeinse stad Bilbilis waren gepasseerd) en een kwartier later kwamen we aan in Calatayud. We parkeerden langs de Paseo, vlak bij het standbeeld van de dichter Marcial, waar het al vrij druk was, gingen een biertje drinken, en daar liet ik me verleiden door een “plato combinado”.

Ik wist wel dat het veel te copieus zou zijn, maar in een bar kun je doen wat in een restaurant niet past: twee bestekken vragen. Daardoor kon Roger mee eten. Hij bestelde nog een “racion” mosselen, en daarmee hadden gemiddagmaald. Daarna begon ik spontaan richting oude stad te lopen, maar Roger hield me tegen: 'We kennen hier al alles uit ons hoofd, waarom niet enkele dorpen in de buurt bezoeken?'
Natuurlijk had hij gelijk, maar ikzelf vind het niet erg iets terug te zien dat ik al ken, én ik was bang dat we weer de ene plek na de andere zouden bezoeken... Dan haal ik alles door elkaar.