Gisteren belde Elvira mij op: of we geen zin hadden om deze avond bij hen te komen eten: Zeger zou ook komen om zijn geschenk in ontvangst nemen (ze hadden iets voor hem gekocht omdat hij tijdens hun vakantie het gras was komen afrijden). Ik had geen vertalingen voor de boeg, op mijn programma voor vandaag stond alleen strijken, dus waarom niet?
En toen bedacht ik dat Elena vandaag precies 6 maand werd. Een half jaar al, stel je voor!
Wat was ze weer veranderd op die enkele weken! Nu zit ze heel goed recht (in haar kinderstoel, maar ook op haar speeltapijt), speelt ze met plastic blokjes die ze afwisselend in haar mond en in een doos stopt, uit ze heel veel ‘brrrr’s’ en ‘dadada’ of ‘bababa’. Ze maakt ook verwoede pogingen om te kruipen, maar heeft niet door dat ze haar buikje moet optillen. Dus geraakt ze waar ze wil zijn al schuivend, en met veel moeite. Echt schattig allemaal!
Foto’s Roger
Uiteraard hadden we pruimen meegenomen. En toen stelde Elvira voor een pruimentaart te bakken voor het dessert, én die te versieren met een half kaarsje. Maar hoe zorg je voor een half kaarsje? Ik vond het een beter idee er een zesde “vermaanddag'” van te maken en er dus zes kaarsen op te prikken.
We gebruikten wel een kant en klare bodem voor de taart, anders was die nooit op tijd klaar geweest. En dat deed me bedenken dat ik dat misschien zelf ook vaker moet doen. Pruimentaart lust Roger heel graag, we hebben pruimen in overvloed, maar ik heb geen tijd om een taartbodem klaar te maken. En, ik heb het nagekeken, die gekochte taartbodems zijn echt niet te vet (tenzij je een hele taart opeet natuurlijk).
Na Geert zijn thuiskomst, nadat Zeger druipend nat van de regen was aangekomen en na ons stoofvlees – winterkost, oké, maar het heeft vandaag de hele dag geregend en we hebben net de 15°C niet gehaald – kwam de taart op tafel.
Foto Roger
Wel leuk, zo’n geïmproviseerde “vermaanddagsfeest”!
Echt jammer dat Hendrik en Anneke er weer niet bij waren! Waarom wonen jullie ook zo ver van ons, “kindjes”? Ik weet het, jullie stellen je de vraag waarom wij Antwerpen niet trouw zijn gebleven! 
Toen we thuiskwamen, wilde ik even chatten met Hendrik (we moeten eens afspreken, jongen, en je hebt het blijkbaar te druk om mijn mails te beantwoorden). Bleek toch dat Skype niet werkt! 
En… Word doet het ook weer niet. Hetzelfde probleem als voor dat ik het programma opnieuw installeerde. Nu weet ik echt niet meer wat te doen. Zodra een van de kinderen hier is, zou die eens moeten kijken of eraan kan verholpen worden. Want voor mijn vertalingen ben ik voorlopig aangewezen op de PC van Roger of onze laptop. En mijn andere geschriften… Daarmee kan ik doen wat Roger voorstelt: in EditPad werken. Ja, maar ik zie ook wel graag wat ik daarvoor al heb geschreven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten