Zoektocht naar een watermolen in Vliermaalroot

Het was vandaag kouder op straat dan ik dacht toen ik ons binnenplein betrad. En grijs! Toch vond ik het de moeite om een wandeling voor te stellen (trouwens, Roger – en eigenlijk iedereen - zou idealiter elke dag minstens een half uur moeten stappen).

We reden naar Vliermaalroot, waar Roger op zoek wilde naar een oude watermolen. We waren al eerder in dat dorp geweest, maar ik weet niet meer wanneer en ik herinnerde me er niets van. Misschien omdat het mij niet echt aansprak? Want dat was nu weer het geval op het eerste gezicht.

 Foto Roger

Buiten de Neo-Romaanse kerk was er niet veel moois te zien in dat uitgerekte straatdorp. Maar Roger wilde absoluut die molen vinden, en nadat we toch een korte wandeling hadden gemaakt in het dorp, reed hij op zijn gevoel verder. Toen hij een straat genaamd “Molenstraat” zag, reed hij die in: ‘Die straat heet niet voor niets zo hé?’.

De straat werd een landweg, en een beetje verder belandden we bij de vervallen gebouwen van wat ik dacht die molen te zijn. Roger twijfelde of die wel een molen toebehoord hadden.

 Foto’s Roger

We reden verder de beemd in tot waar de weg te smal werd. En keerden terug. En toen zagen we het rad van de vroegere molen aan de achterkant van die vervallen gebouwen.

 Foto’s Roger

We hebben de auto geparkeerd en zijn er naartoe gelopen.

Het was echt herfstkoud, er woei een novemberwind, en de grond was bezaaid met gele en rode bladeren; soms hoorden we een vogel in de verte of zagen we een fazant wegschieten. Na een geploeter door nog opvallend groen, heel hoog gras (het deed me denken aan de “matiti” in Congo) kwamen we aan de molen aan.

 Foto’s Roger

Roger was blij dat hij gevonden had wat hij zocht, en ik was uiterst tevreden, want ondanks het feit dat ik Vliermaalroot eerst niet zo inspirerend vond, heb ik toch echt genoten van die wandeling!