Verjaardagsfeestje voor Elena

Gisteren vierden we – een weekje te vroeg – Elena’s eerste verjaardag.

Eerst gingen we Hendrik aan het station van Leuven afhalen (Anneke was er niet bij: ze moest jammer genoeg werken), en daarna reden we naar onze dochter en schoonzoon. Heel zijn familie was al aanwezig: ouders, grootmoeder – de andere overgrootmoeder van Elena dus – zus, schoonbroer en neefjes. Kort na ons kwam Zeger er aan op zijn fiets.

Elena (met een mooi kroontje op) voelde zich duidelijk een beetje overdonderd: kroontje, pakjes, ballonnen, slingers, en vooral: chips! Want, wat lust ze die, of eerder, wat vindt ze het heerlijk om het zout en de paprika ervan op te sabbelen!

Haar ouders hadden samen voor heel lekker (en veel) eten gezorgd: tortilla, kaaskrokketten, albóndigas, pasta met vlees en tomatensaus, lasagne met spinazie. Ze hadden geopteerd voor gerechten waar Elena graag zou van mee-eten (ze probeert nu zelf te eten).

 

 Foto Roger

En uiteraard werd Elena verwend tot en met! Ze kreeg van iedereen heel veel aandacht! Ik denk dat ze niet goed begreep wat er gebeurde!

 Nany en Elena (foto Roger)

Het werd een heel gezellige bijeenkomst (de familie van onze schoonzoon is echt aangenaam gezelschap, en Roger en ik – Nany ook trouwens – zagen eindelijk nog eens onze kroost weer).

 Met Hendrik (foto Roger)

 Roger (foto Zeger)

 Zeger (foto Roger)

Maar uiteraard moesten Hendrik en ik geregeld naar buiten, als we een sigaret wilden opsteken. Zeger kwam elke keer bij ons staan en ondanks de relatieve kou (maar echt koud was het niet voor het seizoen) hebben we daar nog heel interessante conversaties gevoerd onder ons drieën, en heel veel gelachen!

Om te eindigen kwamen er (weer!) twee taarten. Met telkens 1 kaarsje op geprikt. Uiteraard begreep Elena niet dat de bedoeling was dat zij die zou uitblazen, dus zorgden haar ouders daarvoor.

 Foto Roger

Zeger had dan weer gezorgd voor zelfgemaakte speculaas die ik heel lekker vond bij mijn thee.

 Foto Roger

Rond halfacht brachten we Hendrik naar het station, reed Zeger naar huis op zijn fiets en reden wij daarna ook naar huis met Nany. Die heel tevreden leek over haar dag.

Deze middag, rond 13:54 uur, nam Nany de trein naar Antwerpen.

En ik…  ben moe van het praten. Ik ben geen praatster en toch heb ik sinds vorige vrijdag niets anders gedaan dan gekeuveld!