Tijdens al mijn bezigheden vandaag zat ik aan Anny te denken. Ze heeft dan ook enorm veel voor mij betekend sinds ik in 1969 terug naar Leuven ging om het opnieuw te proberen in de Romaanse filologie. Zij was toen de eerste die me een onderdak gaf, weken aan een stuk! En, ondanks de wisselvalligheden van onze levens, hebben we elkaar nooit echt uit het oog verloren. Zij was het die mij belde dat onze vriend Dirk Lambrechts was overleden (maar ik had hem eigenaardig genoeg vlak daarvoor in een droom van mij zien afscheid nemen), en ook bij het overlijden van onze vriendin Els Baeten was het Anny die ons op de hoogte bracht.
We hadden het vaak over de dood als we met elkaar belden. Zij dacht dat alles daarmee ophoudt, maar toch droomde ze soms van vrienden die overgegaan zijn. Ze was eigenlijk heel bang voor de dood, of eerder voor wat in haar ogen “in het niets verdwijnen” was. Ik herinner me dat ze de laatste keer aan telefoon nog zei dat ze niet zo snel zou overlijden en nog plannen maakte om ons te komen bezoeken in mei! En dan zouden we verder filosoferen over die zaken! 
Haar dochter vertelde me gisteren aan telefoon dat vorige zondag, dus vlak voor haar overgaan, Anny had gezegd dat ze een “gelaten gevoel” over zich voelde komen (een door medicijnen gegenereerd gevoel?), en dat precies dat haar angstig maakte. Typisch Anny: ze wilde tot aan het einde de loop van haar leven zelf bepalen. Hoewel ze kon genieten van enkele lekkere biertjes (zoals ik had ze een voorkeur voor Orval), en zelfs vrij veel rookte toen ik haar leerde kennen via Dirk Lambrechts (van wie ze de beste vriendin was, in de oorspronkelijke betekenis van het woord), heb ik haar ervaren als iemand die aan niets verslaafd was. Ik herinner me zelfs dat ze ooit zei dat zodra ze wist dat ze diabetes had, ze zonder problemen al haar sigaretten had opgegeven, ‘want roken als diabeticus is hetzelfde als zelfmoord plegen, hé!’.
Maar nu is ze dus toch ook naar die overkant. Of nergens meer? Troost me niet door te zeggen: ‘In jouw hart’, want, hoewel ze daar uiteraard is, mijn hart gaat ooit ook verdwijnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten