De koorts die Elena vorige maandag maakte, leek te wijten aan doorbrekende tandjes, want de volgende dag was onze kleine meid weer helemaal in orde, mét een paar tandjes meer.
Maar deze ochtend kregen we een telefoontje: of we konden komen babysitten. Elena was nu echt ziek. Oorontsteking uiteraard!
Wij dus naar onze dochter, waar we op Elena pasten terwijl haar mama ging lesgeven.
Onze kleine meid heeft drie keer een dutje gedaan in haar bedje, vlak nadat ze van uitputting op mijn of Roger zijn schoot in slaap viel. Maar telkens was ze daarna heel actief! Ze laadde haar duwkarretje weer vol met blokjes en knuffels en begon rond de keukentafel te lopen, achter mij aan. Roger liep achter haar aan, om te beletten dat ze zich zou stoten aan de tafelhoeken (want ze was heel hevig bezig) en dat leek ze allemaal heel plezant te vinden. Ze gierde het uit.
Ze heeft ook weer met mij op kinderliedjes gedanst, en deze keer merkte ik op dat ze er handbewegingen bij maakte: handjes draaien, handjes in de lucht, handjes op haar hoofd… Ik vermoed dat ze dat bij Lutti geleerd heeft.
En ze wilde ook in boekjes kijken. Ik moest natuurlijk vertellen. Opvallend hoe aandachtig ze dan luistert!
Het eten ging eigenaardig genoeg ook vrij goed. Haar groenten weigerde ze, en ik heb niet aangedrongen, maar haar een flesje melk in de plaats gegeven. Haar fruitpapje heeft ze in twee keer opgegeten… en het tweede deel helemaal alleen! Het was wel een leuk geknoei! 
Ze heeft ook gespeeld met de stapelbare kommetjes die ze met kerstmis van mijn zus kreeg, en met haar poppen. Deze keer viel het mij op dat ze vooral met de vroegere babypop van haar mama wilde spelen. En vooral die aaien. Doet die pop haar denken aan baby Matthieu bij de onthaalmoeder?
Maar telkens werd ze daarna weer doodmoe en was ze aan haar bedje toe. Toch had ik de indruk dat de koorts tijdens de hele middag constant zakte.
Haar vader had me opgebeld: ik moest niet voor eten zorgen, hij zou deze avond wel iets meebrengen. En dat werd smullen toen hij en onze dochter thuiskwamen!
Ik had het zelfs niet gemerkt, maar terwijl Elena deze avond weer eens speelde en we zelfs even met haar de tuin ingingen (het was lenteweer!), had hij verschillende Italiaanse schotels in de oven geschoven. Lasagne, andere pasta’s, op allerlei manieren bereid. Met groenten zoals onder andere erwtjes en venkel. Met lamsvlees, spekjes. Allemaal heerlijk! Daarbij een uitstekende wijn, en ik had de indruk dat het feest was!
Elena lag toen al voor haar nachtslaap in haar bedje (ze heeft wel nog een chips opgepeuzeld terwijl wij “aperitiefden”).
In feite hebben Roger en ik dus helemaal geen last gehad van onze zieke kleindochter!
Toen we weer thuis waren, had ik nog vrij veel werk, onder andere voor de KVLS (het was gisteren bestuursvergadering) en ineens bedacht ik dat deze onverwachtse dag babysitten wel voor problemen zou gezorgd hebben als we morgen bezoekers verwachtten (wat nu niet het geval is). Uiteraard zou ik dan het bezoek moeten afzeggen…
Hoewel… Zou het niet beter zijn als ik eindelijk een goede huisvrouw werd, die haar huishouden elke dag “fatsoenlijk” bijhoudt? Dan zouden zulke onvoorziene omstandigheden geen rol spelen!
Ja maar… Het huishouden vind ik toch o zo saai!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten