Met een lauwe lentetemperatuur van 18°C in de schaduw gingen we eerst wandelen op de grens van Rutten en Lauw. We merkten daar voor het eerst (eigenaardig, want we waren er al vaak langsgereden) tussen de bomen een enorme vijver op (met veel eenden en andere watervogels). Hoewel we meteen zagen dat het privéterrein was, hoopten we errond te kunnen wandelen als we het paadje er vlak naast volgden. Helaas, dat wandelpad liep dood.
Dan reden we naar de Daalmolen van Lauw, en wandelden vandaaruit de beemden in. De lente lijkt echt begonnen: de eerste narcissen bloeien al!
Onderweg zagen we twee populieren vellen. Ongelooflijk hoe snel dat tegenwoordig gaat! Op nog geen 8 minuten zagen we twee van die bomen de grond op gaan, met een vreselijk gekraak! Ik vroeg me af of die bomen daarvan afzien?
Daarna liepen we verder, genoten van de eenden die door de lucht vlogen, van het geroep van roofvogels – twee cirkelden er boven ons - maar dit pad bleek ook dood te lopen. Dus maakten we rechtsomkeer. Nog even gingen we in het dorp kijken naar een gebouw waarvan een deel wordt afgebroken, en daarna naar huis, waar nog wat werk wachtte.
De weg die we volgden in Lauw bleek vreemd genoeg deel uit te maken van de “Camino de Santiago” (foto Roger)
Foto’s Roger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten