Naar Huesca

6 juni 2012

Deze ochtend gingen we de camping betalen voor 2 nachten: 18,20 euro. Ontzettend goedkoop, maar de camping is dan ook heel ouderwets. Geen Wi-Fi, dat zei ik al, maar je kunt er ook niet met een kaart betalen.
Op dit moment zitten we in Huesca (Aragon, Spanje) en hier had ik meteen verbinding. Gratis, maar de camping zelf is, zoals meestal in Spanje, veel duurder dan in Frankrijk.

We vertrokken deze ochtend onder een vrij bewolkte lucht richting Tarbes, Toulouse. Terwijl het tot Toulouse vrij rustig rijden was, werd het daar heel druk. Maar naarmate we ons verwijderden van de stad werd het weer kalmer. Rond de middag zagen we aan de horizon bergen opduiken: de Pyreneeën.

Na een picknick in de buurt van Saint-Gaudens namen we de afrit naar Lammenazan en reden richting de tunnel naar Bielsa. Nu we van de autosnelweg af waren, kwamen we weer zoals vroeger door verschillende dorpjes en eerlijk, dat is toch aangenamer rijden. Links van ons kabbelde de rivier La Neste, rechts waren er groene bergen. De weg slingerde zich over de rivier en klom tussen twee bergketens door tot Aragnonet. Naarmate we stegen, keek ik in steeds duizelingwekkendere afgronden en ravijnen. Gelukkig verdwijnt mijn hoogtevrees zodra ik in de auto zit en kan ik daar dan dus van genieten! Een kudde schapen stak de weg over, maar we zagen geen herder. Een beetje verder (op een plek waar Roger ooit een foto heef gemaakt) zagen we nog heel veel schapen. Bergweiden, naaldbomen, in de zon glinsterende rotswanden, soms met sneeuw bedekt, wisselden elkaar af.

Om 15 uur bereikten we de tunnel naar Bielsa. We moesten wachten omdat, wegens werken, het verkeer beurtelings er door mocht. Toen het licht op groen overging voor ons, kwamen we in de tunnel toch nog een tegenligger tegen. Hij zette zich gelukkig (met moeite) wat opzij zodat we door konden.

8 minuten later reden we de tunnel uit en waren we in Aragon. Ik dacht dat onze GPS ons langs Barbastro zou voeren maar we werden naar een smalle bergweg gestuurd. Heel bochtig. Het was wel een prachtige weg, met aan de rand ervan, aan de voet van de bergen, wilde rozen en wit-bloeiende struiken. Ze leken op meidoorn. Roger is even gestopt om ze van dichterbij te kunnen bekijken, en zodra ik uit de auto stapte, herkende ik het parfum. Het was meidoorn!

Foto’s Roger

Even later zag Roger op een bord dat we in het natuurgebied Guara waren. Eigenlijk wilden we dat morgen bezoeken, maar we hebben dus ongewild al een voorproefje gekregen. Het is mooi!  Prachtige dorpjes ook, waar de koeien en paarden op straat lopen, koeienbellen in de verte, en een prachtige vegetatie die afwisselt met grijze en roze rotswanden en -formaties.

Toen we uit die “parque nacional”  kwamen, reden we op een klein half uur naar Huesca.

Er zat weer niemand aan de receptie. We hebben ons geïnstalleerd, ik ben drie keer gaan kijken of er al iemand was op het onthaal, en pas de derde keer, na onze boodschappen, heb ik ons kunnen inschrijven. Opvallend: het fruit is hier goedkoper en mooier dan in die twee winkels in Frankrijk!

Het is hier warm. Toen we Huesca binnenreden (rond 18 uur) zag ik dat een thermometer 33°C aangaf.

Op dit moment (22 uur 40) is het aangenaam lauw, we zitten nog steeds buiten en genieten van een krekelconcert.

O ja, wat we zoal eten, vroeg iemand me via e-mail. Ik had besloten slechts een keer per week uit te gaan eten, want ik wil geen vier kilo verdikken deze maand. Dat wordt dus meestal iets kant en klaar of sla met vis of vlees. Maar vandaag had Roger mosselen gevonden!

Foto Roger