We gingen vandaag naar Sint-Truiden, mijn leesbril bij Pearle halen. Normaal gezien zou die tegen vorige maandag (gratis) gerepareerd zijn, maar de reparatie viel moeilijker uit dan verwacht. Ik was echt blij dat ik hem terug had: deze middag bleek dat de vertaling waarvoor ik begin juli een prijsofferte had gestuurd aan mij toegewezen werd. En echt, met mijn vroegere (niet meer aangepaste) leesbril zou dat al te vermoeiend werk zijn geweest!
Terwijl we van de opticien terug naar de auto liepen, zag Roger in een etalage schoenen staan zoals ik ze graag heb. Enorm afgeprijsd. Hetzelfde soort als ik onlangs kocht in Hasselt, maar lager van hak. Hij maande me aan ze te passen, en vermits ze dat perfect deden, kochten we er ineens twee paar van: een zwart en een bruin. Ongelooflijk! Tot voor kort had ik echt een gebrek aan schoenen, nu vind ik constant mijn gading zonder echt te zoeken.
Nadat we nog even in een minder bekende buurt van Sint-Truiden hadden rondgelopen, vond ik thuis dus de bestelling voor die vertaling.
merk op dat het café “de lepel” heet, terwijl de naam van de Lepelstraat - foto even vergroten door erop te klikken - zeer waarschijnlijk verwijst naar een persoonsnaam en niet naar dat deel van het bestek!
Foto’s Roger
Waar ik meteen na ons eten aan begon. Het is interessant, vlot goed, maar ik zal er inderdaad een aantal weken mee zoet zijn. En ik heb al enkele onlangs gemaakte afspraken moeten afzeggen, en me zelfs verontschuldigd voor de KVLS-vergadering van morgen avond. Vaarwel vakantiegevoel!
Vanaf nu wordt mijn leven voor een aantal weken heel gedisciplineerd. ‘s Ochtends, na ons ontbijt – of eerder brunch, want voor 11 uur ben ik toch niet in staat tot grote intellectuele prestaties – vertalen na het hoogstnodige werk in het huishouden. Na de middag een korte wandeling (want ik wil toch proberen elke dag even onze benen te strekken) en verder werken. ‘s Avonds koken, eten, even lezen, en weer vertalen tot ongeveer 23 uur. Ik moet immers aan 10 bladzijden per dag geraken om op tijd klaar te zijn!
Alleen voor het bezoek van Nononc en Françoise, de Matadi-reünie begin september en eventueel een Elena-sitdag zal ik even vrij nemen. Maar “kindjes”, ik maak me in principe ook vrij op zondag (= rustdag). Dus, dan zijn jullie altijd welkom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten