We kregen weer een uitnodiging voor het jaarlijks mosselfeest in Bommershoven, uitgaande van de aangetrouwde “kozijn” van Roger. Uiteraard belde Roger naar zijn broer en zussen om te vragen of ze van de partij wilden zijn. Iedereen bleek vrij te zijn deze avond.
Maar eerst gingen wij deze middag een klein uurtje wandelen in de velden rond Borgloon. Meer bepaald klommen we de “Bollenberg” op, die de tante Laure zaliger van Roger ons heel lang geleden had leren kennen. Er is daar ondertussen veel veranderd: de vroegere verwaarloosde boomgaard is weer fatsoenlijk aangelegd en tegenover de vroegere notenweide zijn nieuwe notelaren aangeplant. In de twee weiden staan picknicktafels en banken. De vroegere kerselaars hebben plaatsgemaakt voor een (nu geoogst) veld. Maar nog steeds is het daar zalig rondlopen. Het is wel serieus klimmen in het begin, maar na een poosje wordt het vlak (en zie je in de verte de transparante kerk in Grootloon) en dan begin je weer te dalen tot aan de steenweg.
Foto Roger
Ik genoot echt van de lauwe temperatuur, van de prachtige herfstkleuren, van de mooi bewolkte lucht en van de stilte. Deze keer hebben we wel op net geen uur 6 wandelaars ontmoet. Zoveel “drukte” zijn we daar niet gewend! 
Deze avond reden we dus naar Bommershoven. Rogers drie zussen en schoonbroer en wij kwamen er tegelijkertijd aan. Zijn broer en schoonzus vervoegden ons iets later. En net zoals vorig jaar begon onze avond met het begroeten van “kozijnen”, nichten, “achterkozijnen” en achternichten uit Bommershoven en nieuwtjes met hen uitwisselen.
Daarna bestelden we onze mosselen en werd het een hele avond gezellig keuvelen met mijn schoonfamilie. De tweede oudste zus van Roger vertelde me onder andere anekdotes uit haar kinderjaren, toen ze op vakantie was bij haar tante van Bommershoven. We worden allemaal wat ouder, dus ging het soms ook over onze kwaaltjes… Maar alles bij elkaar vond ik het weer een oergezellige avond. Wat heb ik toch een pracht van een schoonfamilie!
Eigen foto’s
Foto’s Roger
Uiteraard ben ik op tijd en stond, samen met onze Spaanse schoonbroer die, buiten mij, nog de enige roker is van de sibbe, een sigaret gaan opsteken op de drempel van het Cultureel Centrum waar we ons bevonden. En daar hebben wij ook heel diepgaande conversaties gehouden onder een nog echt lauwe nachtelijke hemel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten