Vandaag dacht ik aan en neuriede ik constant “Les enfants de mes enfants”, maar ik kon toch niet op de zanger of op de schrijver ervan komen zeker! Wat een slecht geheugen heb ik toch! Zeggen dat ik dat liedje zelfs aan mijn leerlingen voorschotelde destijds!
Vermits we wat vroeger thuis waren dan gewoonlijk na het babysitten heb ik even gezocht, en gevonden! En ik denk dat het liedje een beetje een antwoord is op jouw reactie op een van mijn vorige posts.
Oké, zelfbenoemde dichters zeggen dat dit soort dingen geen poëzie is, maar ik vind van wel: kijk en vooral, luister maar:
De kinderen van onze kinderen zijn nu nog in de “hemel”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten