Het was vandaag weer Elena-dag. Toen we haar afhaalden bij Lutti, de onthaalmoeder, viel het me al op dat ze me deze keer iets minder speelgoed toonde, maar wel “tekeningen” van haar en haar vriendjes die Lutti had opgehangen. En eenmaal thuis moest ik een “herfstcollage” bewonderen die ze gisteren bij Lutti had mogen maken. Dit seizoen – en zeker met het mooie weer dat we nog steeds hebben – nodigt inderdaad uit om met kleuren te spelen. Dat viel me weer eens op tijdens de lange wandeling die we maakten na het middageten. Elena viel wel weer in slaap in de buggy en toen we thuiskwamen, lukte het ons deze keer haar in haar bedje te leggen zonder haar wakker te maken.
Ze was dan ook heel moe, had niet geslapen bij Lutti, had met ons al in de tuin gespeeld, dennenappels geraapt, de allerlaatste bloemen en de eerste paddenstoelen bewonderd, rondgereden op haar driewieler, en vooral veel “getekend” en gekleurd. Na haar dutje en haar vieruurtje wilde ze weer tekenen en kleuren. En ik moest haar helpen: appelbomen en appelen tekenen en haar knuffel – die ze nu Koewa noemt – en de knuffelpoes, van Nany gekregen, natekenen. En uiteraard een auto. En zij maar kleuren terwijl we vertelden over de uit de bomen gevallen appelen en de knuffels die ze gingen oprapen nadat ze uit de auto waren gestapt.
Maar toen moest ik beginnen koken, en dat was echt niet naar haar zin! Boos dat ze werd toen ik even geen tijd meer had om met haar te tekenen!
Na het avondeten – dat we gebruikten zodra haar papa thuiskwam van zijn werk - wilde ik de keuken wat opruimen maar ik kreeg er de gelegenheid niet toe: Elena en ik “moesten” weer samen tekenen. Ik genoot daar natuurlijk met volle teugen van maar het waren ocharmen Roger en onze schoonzoon die de tafel moesten afruimen enzovoort. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten