We moesten na de middag in Hasselt zijn (nieuwe te digitaliseren affiches afhalen in het rijksarchief). Roger stelde voor met de bus te gaan: ik blij natuurlijk! Al hebben we er iets langer over gedaan dan met de auto, het heeft ons veel minder gekost!
In het terugkomen zat de bus wel stampvol met scholieren. Ik herkende de typische geur van zoveel op elkaar gepropte lijven en moest terugdenken aan mijn vroegere busritten van de school naar huis in de jaren 60! Ik vond wel dat deze scholieren veel rustiger waren dan wij destijds! De meesten waren bezig met hun smartphone terwijl wij toen zaten te grappen, te lachen en soms elkaar te plagen!
Deze avond gingen we in het lokaal van heemkunde in Heks luisteren naar een lezing van nichtje Nadia (dochter van mijn zus Bie) over ruimtevaart en dan vooral over de werken hier op aarde die daarmee gepaard gaan. We reden er met de auto naartoe. Toch erg , niet? Van ons dorpje naar Hasselt met de bus is echt te doen, maar van de ene deelgemeente van Heers naar de andere niet! Zeker niet ‘s avonds.
Nadia (die niet eerst hier is komen eten omdat dat haar beter uitkwam – en ik ben echt zeker dat het niet ligt aan het feit dat ik geen tijd had om schoon te maken! 
) gaf een heel boeiende lezing. Ze vertelde dat hoewel de astronauten het meeste in de kijker lopen, zij niet zonder hulp van hier beneden het ISS in de ruimte kunnen houden. Op aarde zorgen immers honderden, misschien wel duizenden mensen ervoor dat het ISS in goede staat blijft en dat er zoveel mogelijk aan wetenschap gedaan wordt. Zelfs België werkt daar aan mee. In Ukkel is er een klein controlecentrum dat rechtstreeks in contact staat met het ISS en de verantwoordelijkheid draagt voor de uitvoering van 3 projecten. SOLAR bestudeert de zon, het METERON project ontwikkelt mogelijkheden voor de toekomstige exploratie van verschillende hemellichamen, en KuPS is een draagbare transformator die meerdere experimenten van elektriciteit voorziet.
Nadia (die werkt bij het B.USOC in Ukkel) sprak ook over het dagelijkse leven op en onder het ISS. Ze vertelde ons wat haar job als “ISS operator” precies inhoudt, over hoeveel moeite het kost om het ISS in goede conditie in zijn baan te houden, en welke problemen er al zijn opgedoken. Ik (en niet alleen ik) zat soms met open mond te luisteren!
En nee, Nadia bleek echt geen zin te hebben om zelf astronaut te worden: ze vond het leven “aan boord” eigenlijk geen leven! Nu, ik ook niet na alles wat ik heb gehoord!
Een heel boeiende avond! Bedankt, Nadia!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten