Roger en ik pasten nog eens op Elena vandaag. We hebben maar heel even buiten gespeeld (er viel de hele dag smeltende sneeuw) en onze grote meid is opvallend veel met haar poppen bezig geweest: eten gegeven (Sinterklaas bracht haar onder andere een poppenserviesje), verschoond en in bedje gelegd, telkens opnieuw. Ze vertelt er dan bij wat ze doet, dat de poppen “weer wakker zijn”, dat ze “oei, een vuile broek hebben”, dat ze “moeten blazen” want het denkbeeldige eten dat ze serveert is warm, dat ze nu “weer gaan slapen”, enzovoort. Als er eentje viel, riep ze: ‘Boempats! Kusje geven!’ en voegde de daad bij het woord.
Desnoods kregen de poppen eten terwijl ze op de grond lagen (foto Roger)
Hier moest ik helpen een pop haar broek weer aan te trekken na het “verschonen” (foto Roger)
Toen ik deze avond ging koken, wilde zij ook koken. We haalden haar tafeltje naar de keuken, zij bracht bordjes, kopjes, een theepotje en enkele lepels mee. We gaven haar de kleinste kookpot van haar moeder, ik deed een beetje water in haar theepot, een beetje selder in de kookpot en we gaven haar een pollepel. Ze goot het water in de kookpot en heeft er heel de tijd dat ik kookte in geroerd. Nee, niet echt de hele tijd: af en toe plaatste ze de pot op tafel, telde “een, drie, zeven, acht, negen, tien, ping!” en haalde hem dan weer van de tafel nadat ze deed of ze een deurtje opende. Ze ziet immers hoe haar ouders soms iets opwarmen in de magnetron, en die doet inderdaad “ping” als het gerecht klaar is. Ik vroeg me wel af waarom ze het nodig vond om te tellen terwijl “haar kasserol” op tafel stond (in haar verbeelding dus een magnetron op dat moment). Haar moeder (die toen nog net even thuis was) vertelde me dat zij en haar echtgenoot ook tellen als iets maar enkele seconden in de microgolfoven hoeft te staan!
Elena proeft even van haar kooksel (foto Roger)
Hier ging Elena haar poppen even laten proeven van haar eten… Maar ze serveert ze maar eigenaardige zaken als voorgerecht! (foto Roger)
Toen haar papa thuiskwam, toonde ze hem heel fier haar “soep”.
Haar papa moest vandaag geen les volgen en was dus vrij vroeg thuis. Na het eten lieten we hem en Elena achter met al de rommel: wij zouden immers even een bezoekje brengen aan onze “familiezieke” die twee weken geleden van Hasselt naar een ziekenhuis in Leuven is overgebracht toen ze na het hervallen steeds slechter begon te gaan. Het gaat nog steeds niet goed met haar! We maken ons zorgen hoewel we samen met haar man en kinderen blijven hopen dat het allemaal goed komt!
Sorry, mensen, ik mag hier niet meer over vertellen: het gaat niet over mij en haar toelating heb ik niet. Maar aan al wie me al de vraag gesteld heeft: nee, ze heeft absoluut geen kanker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten