donderdag 10 januari 2013

“Ik zag twee beren”… en een voetblessure

Vandaag zou mijn vader 84 jaar zijn geworden!

Gisteren gingen Roger en ik nog eens Elenasitten. Toen we bij Lutti, de onthaalmoeder, aankwamen, zat onze meid fier op het potje! Dat herinnerde me aan ons laatste bezoek aan onze familiezieke. Haar kleindochter (ongeveer een half jaar ouder dan Elena) was toen haar gevoeg op een echt toilet gaan doen en werd daar tot en met voor geprezen. Roger opperde lachend dat hij daar niet meer werd voor geprezen, waarop ik antwoordde dat ik dat in het vervolg wel zou doen als hij daar echt op stond! Glimlach

Ik heb weer genoten van mijn middag met onze kleindochter. Ze gaf haar poppen te eten, zij en ik moesten weer “wandelen”, elk  met een tas (nee, deze keer geen koffertje/valiesje) én met een hoedje op, we hebben “gelezen” in prentenboeken en torens gebouwd met Duploblokjes. Elena zong geregeld van “’k Zag twee beren…” en heeft heel goed gegeten. Ook ging ze zonder probleem een dutje doen. Rond die tijd kreeg ik een telefoontje van Nany. Normaal gezien zou ze heel binnenkort met ons afspreken aan het station van Leuven om van daaruit samen naar Elena te gaan. En ze rekende op Hendrik die dezelfde dag ook vanuit het Antwerpse naar Leuven zou sporen (Nany wordt 82 in mei, en ik vind het normaal dat ze graag jonger gezelschap bij zich heeft op reis). Niet zozeer de rit Antwerpen-Leuven baarde haar zorgen, wel de terugreis. Vooral omdat ze in Antwerpen van het station naar de bushalte moet lopen langs niet al te fel verlichte straten die daarbij nog een vrij slechte reputatie hebben. Ze was dan ook heel blij toen Hendrik haar beloofde in Antwerpen mee tot aan die autobushalte te lopen. Helaas, ze vertelde me dat ze pas met Hendrik had gebeld: hij had zijn teen serieus geblesseerd en wist niet of hij zijn belofte kon nakomen. Uiteraard belde ik meteen naar onze oudste die inderdaad heel veel pijn had, amper kon stappen, en dus niet weet of hij op die afspraak zal kunnen zijn. Bedroefde emoticon

Gisteren avond kwam “nonkel Zeger” eten bij zijn zus (die toen al was gaan lesgeven). Natuurlijk speelde hij nog een poosje met Elena, onder andere (terwijl ik kookte) met plasticine. Dat was de eerste keer voor onze grote meid en ze leek enorm te genieten van de zeer eenvoudige dingetjes die hij haar leerde maken.

Elena speelt voor de eerste keer met plasticine, met haar “nonkel Zeger”

Na het eten, nadat Elena nog een paar keer enthousiast had gezongen van “’k Zag twee beren…”, stelde ik voor samen met haar naar een aflevering van “Friends” te kijken. Maar zij speelde liever verder met de plasticine terwijl deze keer Roger toezicht hield. Glimlach

Na die ene aflevering voor Zeger en mij was het echt tijd voor haar nachtflesje, waarvan ze maar de helft opdronk. Ik had haar dan ook gezegd dat ze daarna naar bed moest en ze begon dus meteen na die halve fles krokodillentranen te wenen: ‘Elena slapen niet, Elena (film) kijken!’. Ze geeft de laatste tijd blijk een geheugen te hebben en het was  duidelijk dat ze zich herinnerde dat ik dat “filmpje” had “beloofd” maar dat ze (omwille van haar andere keuze) dat nog niet had gekregen. Ik legde echter rustig uit dat ze nu echt naar bed moest en eigenaardig genoeg werd ze daarna heel kalm. Ze viel zelfs bijna in slaap terwijl ik haar pyjama aantrok, en toen ik, na nog een verhaaltje en een kusje, haar kamer verliet, leek ze mij helemaal ingeslapen.

Zeger en ik keken met veel plezier naar nog een paar afleveringen van “Friends”… en hoorden ineens via de babyfoon Elena in haar bedje stilletjes zingen: ‘Ik zag twee beren…’ Glimlach

Vandaag stond op mijn programma: “verder schoonmaken” , maar dat heb ik niet gedaan!  Maanden geleden al hadden we immers enkele werken aan de gevel van ons huis besteld, en net gisteren (nadat ik eindelijk nog eens aan de schoonmaak was begonnen, typisch!) hoorden we dat er deze ochtend om 9 uur zou aan begonnen worden! Heel vroeg voor ons doen – zeker als we de avond ervoor zo laat pas thuis zijn -  maar die verdere schoonmaak wordt wel uitgesteld tot na de werken! Glimlach

Morgen verwachten we al werklui om 8 uur: het is voor mij nu hoog tijd om te gaan slapen!

Natuurlijk heb ik vandaag nog even met Hendrik gebeld! Hij heeft pijn!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten