Ik vond al dat het lang duurde voor ik de verkoudheid overkreeg! Maar vorige nacht is het gebeurd. 
Ik werd wakker van mijn eigen niesbuien! Heel de dag gingen die verder zodat ik meer dan tien herenzakdoeken in de wasmand heb moeten smijten (ik gebruik liever stoffen zakdoeken dan papieren, maar vind dameszakdoeken veel te klein).
Ik had mezelf voorgenomen, als ik geen vertaalwerk zou aankrijgen, vandaag eindelijk de KVLS-documenten uit een van de twee resterende kartonnen dozen te archiveren. Het is me gelukt en weer vind ik het jammer dat ik (denk ik toch) niet zomaar mag vertellen over al de brieven die ik heb gevonden! Maar ik kwam ook een hoop zaken tegen die volgens mij niets met de KVLS te maken hebben. Die zal ik op de volgende bestuursvergadering voorleggen aan de leden. Die bezigheid was dus over het algemeen boeiend, maar soms ook heel eentonig, en op die momenten moest ik mijn zelfdiscipline aanspreken: niet toegeven aan de neiging iets meer aangenaam te doen, zoals sommige mails beantwoorden, of nog mijn dagboek verder overtypen (daar was ik onlangs nog een poosje mee bezig geweest, en hoewel het meestal leuk is al die herinneringen weer te beleven, is het soms ook heel confronterend).
Alleen voor een eventuele wandeling wilde ik een pauze inlassen, maar weer regende en waaide het heel fel de hele dag.
Terwijl ik dit schrijf, zit ik nog steeds te hoesten, te niezen en te zweten. Ik heb de indruk dat ik nooit zo vaak verkouden was dan sinds Elena naar Lutti gaat. Omdat ik vaker geconfronteerd word met kinderen? Dat kan het niet zijn, want destijds had ik thuis drie peuters rondlopen die vaak verkouden waren, en van wie ik toch niet constant de verkoudheid overnam. En gaf ik les aan jongens die ook geregeld een griepje hadden dat ik ook niet overkreeg. Andere soort virussen dan misschien? Dat is mogelijk…
Maar… En ik weet dat ik nu de hele bende politiek correcte gezondheidsgoeroe’ s over mij zal krijgen…
Als ik vertrek van de premisse van mijn broertje apotheker, die ooit, tegen zijn zin, toegaf dat roken de ‘beestjes doodt, net zoals bijvoorbeeld antibiotica, en dat mensen na het ophouden met roken meestal de ene verkoudheid na de andere bronchitis krijgen’. Als ik terugdenk aan de jaren toen onze kinderen en mijn leerlingen “kindjes of adolescenten” waren en aan het feit dat ik toen gewoon overal mocht roken (jawel, lieve gezondheidsfreaks, ik rookte ook in het bijzijn van onze kindjes, net zoals mijn ouders dat deden in mijn bijzijn: toen was dat nog heel normaal). Zou het dan niet kunnen dat mijn “tabagisme” zoals ze dat noemen in het Frans, als een soort “schild” fungeerde?
Ik rook niet in de buurt van Elena of Matthias (ik heb het al ooit gezegd, niet uit overtuiging, wel uit respect voor hun ouders). Is het misschien daarom dat ik nu alle verkoudheden overkrijg? Of ligt het aan mijn leeftijd?
Mij lijkt de conclusie nogal duidelijk. Natuurlijk is tabak niet gezond. Maar zijn medicamenten dat wel???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten