Vlak voor we zouden vertrekken naar onze familiezieke kwam Jo Corstjens aangereden met de tekst, de foto’s, de ondertitels bij de foto’s en andere aanwijzingen (allemaal op een CD). Wat word ik toch beïnvloed door de huidige tijd: ik schreef gisteren nog dat ik die foto’s niet voor maandag zou aankrijgen! Had er zelfs niet aan gedacht dat zaken nog steeds met de auto kunnen geleverd worden! Maar ja, dat is natuurlijk wel een heel dure leveringswijze!
Toch reden we eerst naar het revalidatiecentrum in Herk de Stad: dat was immers beloofd. Daar hebben we een goed uur gekeuveld met onze zieke (die het weer vrij goed maakt), een kennis van haar en haar echtgenoot.
Vanuit haar kamer zagen we sneeuwvlokjes neerdwarrelen, maar ze bleven niet liggen. In het terug naar huis rijden echter zagen we steeds meer sneeuw liggen op de weg, en in deze buurt nog het meest! Onze stoep was helemaal wit!
Ik heb me daarna onmiddellijk bezig gehouden met de monografie, terwijl Roger voor het eten zorgde. Hij moest lachen toen ik hem zei: ‘Het wordt maar zuurkool deze avond, en dat kun jij wel klaarmaken, hé?’ Die “maar” deed het: alsof hij niets anders zou kunnen koken! Hoewel… hij kookt al jaren niet meer, terwijl hij in het begin van ons samenzijn dat soms wel deed!
Ikzelf heb tijdens zijn bereiding en na het eten aan één stuk doorgewerkt aan die monografie die ik zopas heb doorgestuurd naar Edith. En… nu ben ik echt doodmoe! Ik ga nog naar een aflevering van Star Trek kijken… en daarna slapen zonder mails te hebben beantwoord. Dat wordt iets voor morgen, vrienden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten