Wat is er vandaag toch allemaal te doen geweest over het niet meer mogen dragen van bepaalde T-shirts aan stadsloketten in Antwerpen!
Destijds vond de directie van een bepaalde school dat ik beter in rok of jurk kwam lesgeven in plaats van in mijn geliefkoosde spijkerbroeken. Ik had toen de keuze: ofwel toegeven, ofwel ophoepelen. Ik bleef en schafte me twee fatsoenlijke rokken aan, die ik afwisselend droeg een heel trimester. Roger werd, toen hij nog werkte, verplicht elke dag een door hem zo gehate stropdas aan te trekken. Natuurlijk kon hij ook kiezen: blijven en elke dag tegen zijn zin die stropdas knopen, of ander werk zoeken. Hij bleef: de voordelen van die job wogen niet op tegen de nadelen van dat gehate kledingstuk (of moet ik het een versiersel noemen?). En in T-shirt werd hij al helemaal niet verwacht! Nee, elke dag een pak en een vers gestreken hemd (ik, die niet graag strijk, had hem veel liever in T-shirt zien vertrekken!).
Ik weet ook wel dat het hier en nu gaat om de gevoeligheid van homoseksuelen. Laat me dan overspringen naar een andere herinnering. In een andere school, waar ik wel in spijkerbroek mocht voor de klas staan, kwam eens een lerares aan in een zeer uitdagende outfit. Het was toen weliswaar heel warm, maar zelf vond ik haar decolleté, haar volledig blote armen en schouders, én haar minirokje veel te uitdagend voor een jongensschool (de lerares was hetero, in de twintig en gaf zoals ik les aan jongens tussen 17 en 21 jaar ). Ze werd heel discreet bij de directeur geroepen (maar ik had het natuurlijk weer gemerkt) en vanaf de volgende dag droeg ze meer “fatsoenlijke” kleren. Ook zij had moeten kiezen!
Ik vond het destijds ook niet leuk een rok te moeten dragen (en daardoor veel dure panty’s te verslijten), Roger heeft heel zijn carrière gesakkerd op die stropdas. Maar uiteindelijk ligt de keuze toch bij de werknemer?
Je merkt wel dat ik me al veel beter voel dan gisteren! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten