We waren gisteren bij Elena en Matthias. Elena begint steeds vaker echte verhaaltjes te vertellen, maar af en toe brabbelt ze met opzet. Bijvoorbeeld als ze zogezegd met mij telefoneert. Dan praat ze aan een stuk door maar gebruikt allerlei onbestaande klankcombinaties. En geniet daar zichtbaar van. Is het zo dat ze telefonerende volwassenen ervaart? 
Haar mama zei, nadat Elena mij nog eens “per telefoon” een heel lang onbegrijpelijk verhaal had verteld: ‘Elena, je bent een babbelkous!’. En onze grote meid die nu alles nazegt, herhaalde: ‘Elena babbelkous!’. Toch heeft ze niet constant gebabbeld, want ze deed een vrij lang dutje, speelde met haar poppen en keek een poosje naar Mickey Mouse. En later, toen haar nonkel Zeger er bij was gekomen, tekende ze met hem. Het viel me op dat ze al aardig een gesloten (onregelmatige) cirkel maakt en die dan “appel” noemt. Ook haar tekening van een banaan had iets van het echte fruit.
Matthias, die probeert nu naar zijn speeltjes te grijpen, wat natuurlijk nog niet lukt. Hij kijkt veel rond en begint te kirren. En schenkt ons geregeld een vertederend glimlachje. Hij is nog steeds een opvallend rustige baby, huilt bijna nooit en eet gretig.
Vandaag gingen we kijken naar aluminium venstertabletten, in een bedrijfje in Borgloon. Eigenaardig genoeg raadde men ons daar dan weer pvc aan! Na een hele discussie begreep ik waarom: de persoon die ons te woord stond, stond in voor de pvc-afdeling en zijn broer, die vandaag ziek was, voor het aluminium. Uiteindelijk beloofden we morgen terug te keren: dan zou zijn broer weer aanwezig zijn. Veel tijd verloren dus! 
Daarna deden we onze wekelijkse boodschappen. Omdat dit toch een paar uur in beslag neemt, vond ik dat voldoende beweging voor Roger.
Ondertussen had mijn moeder mij een sms gestuurd: een vriend van haar (onze overbuur toen ik nog met mijn ouders in ‘s Gravenwezel woonde) is pas overleden. En even later kreeg ik een mail van Roger Beeckman om ons hetzelfde te berichten (die vriend was nu zijn overbuur). Roger wist ook te vertellen dat een van onze Matadi-vriendinnen pas overleden is. Ik had al lang geen contact meer met haar (ze kwam nooit naar de reünie). Toch voelt het allemaal weer aan als een deel van mijn verleden dat verdwijnt.
Deze avond nog een korte (maar weer super dringende) vertaling en wat gewerkt voor de KVLS.
Tijdens het eten even naar de radio geluisterd. Wat bedoelt men toch als men zich afvraagt of de pas verkozen paus deze keer meer “progressief” zal zijn? Als een “paus” het evangelie trouw blijft (ik laat in het midden of er volgens het evangelie een paus moet zijn), kan hij immers per definitie veel van die “progressieve” ideeën niet goedkeuren!
Ik vraag me dikwijls af waarom mensen die niets (willen) te maken hebben met de Kerk, zich zorgen maken over diezelfde Kerk? Als je van een gemeenschap of een club geen lid (meer) wilt zijn, hoef je je toch niet te moeien met de ideeën van die club?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten