Toen ik wakker werd (van het lawaai geproduceerd door de werken aan de gevel) merkte ik het meteen: dit is de eerste lentedag! Helaas, waarschijnlijk geen wandeling met die werken, dacht ik. Niet dat we de werklui niet durfden alleen te laten, maar af en toe hebben ze ons nodig (en dat gebeurde al gauw: er sprong een zekering).
Nu, ik was blij dat die werken eindelijk konden aangevat worden, al maakt het denken aan wat we daarna zullen moeten opruimen en schoonmaken me nogal zenuwachtig! Ik heb immers een hekel aan dat soort werk. En blijkbaar niet voor niets: ik las vandaag ergens dat huishoudwerk heel ongezond is! 
De werklui hebben goed doorgewerkt terwijl ik zelf met mijn eigen zaken bezig was. Ik voelde echter zenuwachtigheid bij Roger. Hij gaf toe dat hij bang was dat er iets zou misgaan, dat ons huis zou instorten: en wat dan???
Ik begreep zijn vrees wel: het zijn nogal ingrijpende werken, ons (gedeeltelijk in leem gebouwde) huis is heel oud: het kan natuurlijk altijd misgaan. Ik had echter alle vertrouwen: in de jaren negentig van vorige eeuw hebben we dezelfde ingreep laten uitvoeren aan een ander deel van de gevel, en dat is toen perfect gelukt!
We zouden deze avond onze familiezieke bezoeken in Herk de Stad en toen de werklui rond 16 uur vertrokken, stelde ik voor meteen daar naartoe te rijden en in afwachting van het bezoekuur daar te wandelen. Ik maakte voor mezelf wel een kleine picknick klaar: we zouden immers pas veel te laat terug zijn voor de eisen van mijn kleine maag!
Onderweg verloren we ettelijke minuten door een wielerkoers, daarna bleken we echt in het spitsuur terecht te zijn gekomen en uiteindelijk werden we opgehouden door een pas gebeurd ongeval, gelukkig met alleen blikschade. Weer meer dan een kwartier verloren, zodat we uiteindelijk maar een half uurtje konden rondlopen in Herk de Stad. We waren, lang geleden, al in de buurt gaan wandelen; maar vooral, destijds in Leuven hadden we een (nu uit het oog verloren) kennis die van daar afkomstig was, en bij wiens ouders ik ooit op bezoek was zonder daarom echt het stadje te hebben bezocht. Ik herkende het huis, maar nu stond er een heel andere naam op het plaatje naast de bel! Weer hadden we vandaag de tijd niet om Herk de Stad een beetje beter te leren kennen!
Stipt op tijd kwamen we bij onze zieke aan. Ze maakt het vrij goed, maar ik voel dat ze het echt beu begint te worden! En of ik dat begrijp! 
Terwijl we terug naar huis reden, kreeg ik een mailtje van Paul: Liliane is thuis! En mag bezoek krijgen! We zullen dus zo snel als we kunnen haar even gaan opzoeken!
Ons eten bestond uit soep en brood met toespijs, meer tijd had ik niet. Tijdens dat geïmproviseerde maal kregen we een telefoontje van onze dochter (in verband met Pasen, want dit jaar lijkt het echt moeilijk om iedereen samen te krijgen). Ze vertelde me onder andere dat Elena haar tegenwoordig nabootst als ze de fles geeft aan Matthias. Dan geeft Elena naast haar mama de fles aan een van haar poppen (die ze Matthias heeft gedoopt), nadat die ook een slabbetje werd aangedaan.
Daarna heeft Roger de vaatwasser gevuld terwijl ik nog enkele zaken afhandelde. Maar mails beantwoorden heb ik naar morgen doorgeschoven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten