Hun ouders moesten rond 12 uur ergens naartoe, en na de middag kregen ze bezoek van twee zussen van Roger. Of we dus vandaag wilden komen babysitten, vroeg onze dochter ons onlangs aan telefoon.
Ik had de “pateekes” al een maand niet meer gezien en vond ze geweldig gegroeid allebei! Matthias kraait veel en lacht vriendelijk naar iedereen. Hij is ook heel sociaal: het liefst heeft hij mensen in de buurt van zijn relax, box of bedje. Al is bij iemand op schoot zitten nog fijner natuurlijk. Hij eet veel beter dan Elena op zijn leeftijd.
En Elena leek oprecht blij ons weer te zien. Ze heeft verteld, we hebben samen gezongen, ik heb verteld, en zij en ik zijn weer “op reis” geweest, deze keer zogezegd naar haar Moeke en Vake (haar andere grootouders). Elena fantaseert dan echt met mij mee: we gaan een kamer binnen, en dat is het huis van Vake en Moeke. En die bieden ons een kopje koffie aan, maar Elena verkiest water. Na een poosje nemen we afscheid: ‘Dag Moeke, dag Vake” met het nodige gewuif, en dan wandelen we weer naar haar ouders en opa en daar aangekomen zegt Elena: ‘We zijn thuis!’ terwijl ze “ons koffertje” (deze keer waren we op stap met één enkel “valiesje”, dat ze pas cadeau had gekregen) met een soort voldane zucht neerzet.
Af en toe wilde ze ook nog eens opgepakt worden zoals een baby. De eerste en enige keer dat ik dat deed, zei mijn rug: ‘Krak!’ Ze wordt duidelijk te zwaar voor mij! 
Maar geen nood: Roger is sterker dan ik, dus moet hij haar maar wat vaker optillen. En gewoon met Elena spelen deed mijn rug geen kwaad.
Rond 15 uur kwamen Rogers jongste en tweede oudste zus eraan. Op het terras (het was prachtig weer) aten we gezellig taart (ja, ik weet het, Roger heeft weer gezondigd) en dronken we Cava en koffie. Elena leek eerst een beetje verlegen, maar weldra kwam ze haar pop en de poppenwagen tonen, kwam ze pronken met nieuwe schoentjes, enzovoort. Ze was echt schattig, wat Rogers zus Maggy op een zeker ogenblik deed zeggen: ‘Dat mis ik toch echt, een dochter of kleindochter! Ik heb alleen drie zonen, twee kleinzonen, en één man!’ 
Matthias stal alle harten met zijn bijna constante glimlach.
En ik ben zo blij dat ik onze kleinkinderen eindelijk heb weergezien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten