Nee, al vind ik het iets vreselijks, ik ga het niet hebben over dat treinongeluk in de buurt van Santiago de Compostella. Daar is al genoeg over geschreven.
Over onze bezigheden vandaag valt ook niet veel te vertellen (tenzij het jullie interesseert dat Roger – uiteraard – verder die omgewaaide tak heeft bewerkt ondanks de hitte; dat ik, ook ondanks de warmte en met de bekende gevolgen voor mijn rug, de moed heb gehad om ons bureau, het poorthuis, het terras en het binnenpleintje onder handen te nemen; dat we ook nog even hebben gewandeld in Wellen, in de buurt van die molen; en dat, omdat we nu het pad in een andere richting volgden, we vaststelden dat het uitkwam op de straat waar Rogers nicht Jeannine Leduc woont).
Ik besef ineens dat heel die parenthese van mij heel Frans klinkt! In die taal kennen ze ook de kunst om eerst te zeggen dat ze iets niet zullen vermelden om het daarna toch te doen (‘vous n’êtes pas sans savoir que… , pas besoin de répéter que…, tout le monde sait que…, je ne vous rappelle pas que…’ enzovoort, en daarop volgt dan wat we al wisten, wat niet moest herhaald worden, wat iedereen weet of waar de schrijver ons niet zou aan herinneren).
Dat gebeurde waarschijnlijk onder invloed van mijn Franstalige opvoeding, maar vooral, denk ik, omdat wat mij van vandaag het meeste bijblijft een artikel is in de Franse krant “Libération” waar ik vrij lang heb zitten in lezen. Daarin vernam ik onder andere dat de nieuwe koning van België ooit wilde trouwen met een Vlaams meisje, maar dat zijn ouders zich daartegen hebben verzet. Het was de eerste keer dat ik daar iets van hoorde (afijn, las).
Als het waar is, heeft koning Albert II daar de blunder van zijn leven gemaakt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten