Opruimen

We hadden een afspraak met de Kringwinkel: deze ochtend zouden ze dat opklapbed komen ophalen dat echt nog in de weg staat in onze eetkamer-bibliotheek.

Dus heel vroeg opgestaan en niet te lang hoeven te wachten. Helaas, ik merkte al meteen dat het niet zou lukken. Toen een van de twee mannen dat bed probeerde open te maken, zag ik hem “nee” knikken naar de andere. Ik weet het, dat ouderwets bed is niet zo gemakkelijk open te krijgen. Ons lukt het wel als we het samen doen. In mijn eentje ben ik er nooit in geslaagd. Maar het bed was welkom toen alle “kindjes” en Nany daarbij nog  geregeld hier samen logeerden en we anders dus een bed te weinig hadden.

Na nog wat wikken en wegen en zo, zeiden die mannen mij: ‘Nee, dat  niet verkoopt.  Moeilijk open!’ (ze spraken heel gebrekkig Nederlands).

We zitten dus nog met dat bed opgezadeld!

Terwijl we naar Sint-Truiden reden voor onze wekelijkse boodschappen, zei Roger dat hij dacht dat we het bewuste bed dan maar moesten ontmantelen en daarna in stukjes (hout en ijzer apart) naar het containerpark brengen (omdat we met ons tweetjes het niet kunnen optillen: ik ben maar een “zwakke vrouw”). Dat leek me een goede oplossing. Alleen zal dit weer vrij veel werk vergen van Roger… En we hebben al zoveel te doen!

Tijdens de boodschappen vergat ik het hele geval. We bezochten onder andere de nieuwe Albert Heijn-winkel in Sint-Truiden, en inderdaad, het aanbod is aantrekkelijk: de verse zalm die we deze avond aten bijvoorbeeld was veel lekkerder dan de diepvrieszalm die we gewoonlijk bij Lidl of Aldi kopen. Ik vond er wel niet de sojapudding die ik bij Aldi vind, en om nog een paar kleinigheden te bestellen bij Sinterklaas moesten we dan weer bij Colruyt zijn (ik ben hier dus gratis reclame aan het maken voor al die winkels: zou ik daar geen geld voor vragen? Ach, dat ligt - jammer genoeg? -  niet in mijn aard)!

Onderweg naar huis herinnerde mijn Google-agenda mij eraan dat ik naar de gemeente moest bellen. Ik besefte dat ik was vergeten die afspraak te verzetten naar morgen.

Ik had immers contact opgenomen met het OCMW van Heers, om te weten of we recht hebben op een klusjesman die ons snoeihout zou  opruimen. Het antwoord was ja, omdat we beiden “oud genoeg zijn”!  Ik moest wel even bellen voor verdere afspraken. De bedoeling was eerst dat ik dat vandaag zou doen, maar toen bleek dat de verantwoordelijke vandaag  een opleiding moest volgen. Ik zal dus morgen bellen… En ik hoop dat het snoeisel opruimen beter zal lukken dan ons avontuur met de Kringwinkel!

Deze avond, na het eten, terwijl ik aan het lezen was en Roger even bezig was in zijn nu veel te koude atelier, bedacht ik dat we voor dat hinderlijke opklapbed misschien ook op de dienst “grofvuilophalen” van Heers konden beroep doen!

Misschien meteen daarnaar informeren als ik morgen naar de gemeente bel?

Ik zei tegen Roger deze avond: we nemen van niemand nog iets aan waarvan jij denkt dat je het “ooit” kunt gebruiken!

Hij antwoordde niet echt, maar dacht wel terug aan veel rommel die hier nog ligt ten gevolge van ons te snel denken dat “rommel'” van andere mensen nog bruikbaar is.

In feite heeft hij gelijk (en ik denk dan terug aan de “Berenklauw”) maar voor ons wordt het echt te veel!