De vertaling waar ik gisteren aan begon, heb ik vandaag iets over 14 uur geleverd. Ik had gemerkt dat Roger ondertussen druk bezig was in zijn houtbewerkingsatelier en inderdaad, kort daarop vroeg hij mijn hulp om een nieuwe boekenkast naar de bibliotheek-eetkamer te verhuizen. Ik ben degene die de boeken voorsorteert in dozen, hij rangschikt ze op de planken; ik dacht dat we aan de non-fictieboeken toe waren, dus vroeg ik hem hoe hij het verder zag, dat rangschikken.
Bleek dat hij nog enkele dozen “fictie” had gevonden in onze “echte slaapkamer” (die al een hele poos “voorlopig” dienstdoet als een soort rommelkamer) en dat hij dus weer van alles zou moeten verhuizen op de planken om die boeken ertussen te krijgen (ik had die dozen niet gezien: ze stonden onder andere dozen, vol tijdschriften, die veel te zwaar zijn voor mij).
Toen wist ik het: geen wandeling vandaag. Jammer, want het was mooi weer (hoewel koud). Maar kom, Roger zou voldoende andere beweging krijgen… En ik ook: ik heb naar schatting een 300-tal boeken voorgesorteerd zodat Roger ze gemakkelijk op hun alfabetische plek kon invoegen op de planken. Heel aangenaam werk (behalve voor mijn rug): geregeld kom ik een boek tegen waar ik al heel lang naar zocht, of een ander waarvan ik niet meer wist dat we het hadden. Ik heb dan ook vaak de neiging om in iets te beginnen lezen, maar om daaraan te weerstaan, troost ik mezelf met het idee dat ik binnenkort nog jaren aan een stuk op een ouderwetse manier kan lezen. 
Dat we thuis moesten blijven vond ik ook hierom niet zo erg: ik wacht al sinds gisteren op een telefoontje of een bezoekje van de gemeentelijke klusjesdienst in verband met dat snoeihout in de tuin.
Helaas, weer hebben we niemand van de gemeente gehoord of gezien. Roger zegt: ‘Die laten niets meer van zich horen, het is immers te veel werk! We zullen er zelf moeten voor zorgen’.
Ik hoop dat hij zich vergist: we moeten immers ook nog zien van dat opklapbed af te geraken (hier heeft Roger gelijk, vrees ik: de dienst “groot vuil” van de gemeente zal dat niet willen meenemen wegens te zwaar). En echt, het wordt allemaal te veel werk voor ons!
Het resultaat van dat lang bezig zijn met die boeken is dat alles hier weer stoffig is! In feite zou ik weer moeten schoonmaken (binnenkort komen Elena en Matthias even logeren), maar heeft dat veel zin?
O ja, als onze kleinkinderen hier zijn, komt natuurlijk ook de Sint op bezoek! Alleen… kregen ze het eerste wat ik dacht te bestellen vorig weekend bij hun andere grootouders, en het tweede waar ik aan dacht, brengt Sinterklaas hen thuis volgende vrijdag. Hier wordt het dus, in tegenstelling tot vorig jaar, een allegaartje dat ik hier en daar bij de Sint bestelde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten