Gisteren hebben we nog praktisch de hele dag takken verwijderd uit de tuin. Toen we wilden beginnen met een laatste (halve) aanhangwagen te vullen, voelden we ons allebei zo moe dat we het hebben opgegeven: dat zouden we vandaag doen terwijl de rest van het snoeisel werd gehakseld.
Deze ochtend stonden we om 8 uur op en om 8:30 uur stond de hakselaar al voor de deur. Roger besefte gelukkig dat, als hij het haksel voor onze gevel liet liggen, we uren zouden bezig zijn met dat op te scheppen, haalde er dus de lege aanhangwagen bij, waar de hakselaar het resultaat van zijn werk via een soort buis naartoe voerde. Dat betekende wel dat we het laatste snoeisel niet meer uit de tuin kregen. ‘Dat haksel ik later zelf wel’, troostte Roger me.
Ja, maar wanneer? 
Het hakselen van al dat snoeihout duurde nog geen anderhalf uur. Daarna moesten we zelf nog de aanhangwagen naar binnen rijden, het haksel verspreiden (dat hebben we gedaan op de plek van onze vroegere kruidentuin die nu al te gemakkelijk door onkruid overwoekerd wordt). Dat werk (er wacht nog een halve aanhangwagen) en daarna de trottoir een beetje vegen heeft weer uren gevergd en onze rug heel fel belast.
We moesten vandaag ook boodschappen doen, maar nog daarvoor wilde ik snel het poortgebouw onder handen nemen. Dat heb ik echter moeten laten: mijn rug deed ineens te fel pijn!
Eigenlijk wilde ik vandaag naar de klusjesdienst van de gemeente mailen of bellen om te vragen waarom de klusjesvrouw vorige vrijdag niet was komen opdagen… maar met al die andere bezigheden ben ik het gewoon vergeten!
We deden onze boodschappen in Sint-Truiden en er naartoe rijden in de auto deed geen deugd aan onze rug. Het rondlopen in de winkels daarentegen wel!
Na onze avondmaaltijd heb ik een uurtje gelezen in de relax (in een boek geleend van onze schoonzoon; een heel goed boek zelfs maar daar zal ik het later over hebben) en… ben ik ondanks die spannende lectuur in slaap gevallen!
Het was een veel te zware dag voor mij: ik moest ook nog zorgen voor het avondeten, en een heel klein beetje geld verdienen voor cadeautjes: Elena wordt morgen al 3 jaar (en Roger overmorgen 70)!
Morgen mag ik echt niet vergeten naar de gemeente te bellen. Ze gaan er daar prat op dat ze oudere mensen helpen tot en met, maar de allereerste hulp die ik, als “oudere”, zou krijgen, is helemaal misgelopen!
Deze avond een uil horen roepen in onze schapenwei: daar word ik zo dromerig van! Ik zou dan het liefst naar buiten gaan, maar… Ik word te oud voor zulke spontane reacties!
een hakselaar in je bezit is wel praktisch, nooit hebben we hopen takken, want die worden regelmatig verwerkt, en zo ben je max 30 min bezig, vermits je dan ook geen hopen haksel heb kan je die eventueel kwijt in de gft bak.
BeantwoordenVerwijderenWe hebben een hakselaar, maar voor de grote hopen snoeihout die we hier hadden na dat kappen van die bomen was de gemeentedienst veel interessanter (veel krachtiger hakselaar, sneller en niet duur).
Verwijderenmaar dan kon je dat hout toch met kleine hopen hakselen, en niet alles ineens!
BeantwoordenVerwijderenJe lijkt echt niet in te zien hoeveel dat wel was: dat zou maanden in beslag genomen hebben... En vergeet niet dat we normaal gezien ook hulp voor het opruimen zouden gekregen hebben.
Verwijderenik weet wel dat het heel veel was, wij hebben dat ook al gehad hoor. en ook gedacht dat krijgen we nooit weg. Maar er werd dan elke dag gehakseld, ik probeerde de takken uit de hoop te ontwaren en gaf ze dan aan Paul door die ze hakselde. en ja op één dag was dat ook niet gedaan. Maar ja op foto zie je natuurlijk niet hoe groot de hoop was.
VerwijderenIk zou mijn rug niet meer voelen als ik dat buiten mijn ander werk elke dag moest doen (en normaal gezien heb ik daar trouwens niet elke dag tijd voor). Maar kom, de klusjesdienst heeft zich verontschuldigd. Volgende keer beter niet in deze periode afspreken!
Verwijderen