Ik vergat daarnet nog deze leuke anekdote te vertellen. Elena wilde op onze wandeling absoluut de vroegere babypop van haar mama meenemen. Onderweg bestudeerde ze de fysionomie van de pop en vroeg me, wijzend op het nagemaakte geslachtsdeel (die pop is een “meisjesbaby”): ‘Wat is dat, oma?”.
Ik stond even versteld van de vraag en had mijn antwoord niet direct klaar. Maar Elena vroeg verder: ‘Jongens hebben een piemel. En dit – terwijl ze over de bewuste plaats van de pop wreef – is geen piemel. En de “poep” (Vlaams voor “reet” of “kont”) is hier! (terwijl ze me de reet tussen de billen van de pop aanwees)’.
Roger en ik bekeken elkaar vol ongeloof maar Elena redeneerde voort: ‘En ik heb dat ook, hé, oma, zo’n spleetje!’.
Ongelooflijk: onze grote meid bood mij het woord aan waar ik naar zocht! Heeft ze dat ook op school geleerd?
Toen ik haar antwoordde dat het inderdaad “spleetje” heette waar ze naar verwees, begon ze weer een vergelijking tussen jongens en meisjes, en wat nu “haar” pop is heel grondig te bestuderen! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten