Op zondag blijken hier praktisch geen bussen te rijden. Daarom had ik een taxi besteld tegen 13:15 uur. Na het ontbijt belde ik even naar Roger (het bleek daar pas fel geregend te hebben terwijl hier nog alles droog bleef: die buien zijn hier blijkbaar heel plaatselijk) en ging daarna wat rondwandelen in de buurt. Wat leek Bourges doods! Niemand op straat, de meeste cafés dicht… Later bevestigde de taxichauffeur (dezelfde als in het terugkomen van Aubigny) me dat er in Bourges niets te beleven valt op zondag.
Ik had nog een briefje van 20 euro en wat kleingeld op zak en dacht daar ruim mee toe te komen voor een rit naar en van het hospitaal. Het zijn immers maar enkele kilometers (ik schat een stuk of vijf). Ik vergiste me: voor de rit naar het ziekenhuis betaalde ik 19 euro! Bijna al mijn geld ging er dus aan! Zeggen dat ik al had afgesproken met de chauffeur dat hij mij om 19:45 uur terug zou komen halen! Uiteraard had ik die afstand ook te voet kunnen afleggen maar de lucht was heel dreigend!
Een beetje in paniek kwam ik bij Roger aan. Hij stelde me gerust: het kon toch niet anders of er was een geldautomaat ergens in dat grote ziekenhuis? Helaas, er bleek er geen te zijn.
Dan moest ik maar de laatste van de weinige bussen nemen, besloot ik, en de taximaatschappij waarschuwen. Die laatste bus vertrok rond 17 uur, dat vonden we allebei veel te vroeg, én Roger kon maar niet geloven dat er echt geen “distributeur de billets” was in of rond het ziekenhuis. Hij wilde verder informeren. Dat gaf hem heel wat beweging en dat vond ik prima, maar er was werkelijk geen geldautomaat.
Ineens – we stonden aan de ingang van de Centre Hospitalier, ik rookte een sigaret en een eveneens rokend personeelslid vroeg ons over die automaat: ‘C’est pour payer quoi que vous avez besoin d’espèces?’ – voelde ik me ontzettend dom! Het was zeer raar, precies of ik tegelijk het antwoord bedacht op mijn probleem en dat zei tegen die vrouw: ‘Het is voor een taxi, maar ik zal de bestuurder vragen om even te stoppen bij een geldautomaat!’.
Waarom had ik daar niet eerder aan gedacht? Hetzelfde had ik toch gedaan in het rijden naar Aubigny?
Ik had enkele bananen bij maar rond 16 uur had ik echt zin in iets anders. Roger en ik trokken dus naar de cafetaria waar ik, buiten croissants en andere “viennoiseries”, enkel een sandwich met ham en kaas vond (ik begrijp nog steeds niet dat in gewone maaltijden nog rekening wordt gehouden met de gezondheid maar dat je in die cafetaria enkel ongezonde spullen vindt. Want zelfs die sandwich was niet echt aan te bevelen: veel te veel “snelle koolhydraten”). Terwijl we daarmee terugliepen naar de kamer vergeleken Roger en ik het cafetaria-aanbod in dit ziekenhuis met dat in Sint-Truiden. Wat een verschil: bij ons kun je er vrij lekker eten, zelfs een Duvel of Trappist drinken, hier is zelfs geen wijn te koop! Van drank alleen frisdranken, koffie en thee, en die dan nog in plastic bekertjes. Pover aanbod!
Het heeft weer verschillende keren geregend vandaag, in de buurt van het ziekenhuis maar ik denk ook in de buurt van het hotel: ik zag er deze avond veel plassen in de buurt!
Kort nadat Roger en zijn buur hadden gegeten (soep, vis, deegwaren en fruit op siroop – deze keer dus maar één portie groenten) nam ik afscheid. Uiteraard was het voor de taxichauffeur geen probleem om even via een geldautomaat te rijden, maar dat resulteerde wel in een korte omleiding en een beetje langere tijd: ik betaalde nu 20 euro! Of ik morgen ook een taxi nodig had, wilde de bestuurder weten! :-)
Gelukkig rijden er morgen wel voldoende bussen en kon ik dus nee antwoorden.
Nadat ik me een beetje had opgefrist, ging ik eten. Ik nam alleen een hamburger met heel veel prinsesboontjes. Niets bijzonders dus (al eten de Fransen meer groenten dan wij, ze bereiden ze niet zo goed als wij) maar ik wilde vooral veel groenten. Het restaurant zat bomvol… met vooral Vlamingen die veel lawaai maakten! Ik heb maar niet laten blijken dat ik ze verstond!
Daarna even de mails gecheckt en nog eens naar Roger gebeld. Die heeft nu gelukkig wat lectuur op zijn tablet, want het televisieaanbod is maar mager en wifi heeft hij helemaal niet. Nogmaals, wat een achterstand als ik dat vergelijk met het ziekenhuis in Sint-Truiden!
Roger hoopte dat ik morgen iets concreets zou horen over onze repatriëring. Ik had deze ochtend immers een telefoontje gekregen van de verzekering: ik “mag” mijn verblijf in de Ibis verlengen tot zeker dinsdag ochtend! :-(
Geen opmerkingen:
Een reactie posten