Opening van de tentoonstelling WOI–In woord en beeld

Terwijl Boris en Pamfiel druk graasden in de tuin (ze lijken eraan te wennen) reden wij naar Beringen voor de opening van de tentoonstelling “WOI-In woord en beeld” die de KVLS organiseert in samenwerking met kunstschilder Modamske.

Het was geslaagd! Een mooie tentoonstelling:  aangrijpende schilderijen – die Roger en ik al kenden - heel mooie gedichten, een prachtige opstelling; ik raad een bezoek echt aan.

  Eigen foto’s

De akoestiek liet wel te wensen over. De toespraak van de schepen van cultuur en van onze voorzitter Edith waren nog te begrijpen maar van de lezing van Geert Verbeet heb ik niets verstaan.

 Foto’s Roger

Volgde een receptie waarop Modamske en zijn vrouw Kristien kennis maakten met de vele aanwezige KVLS-leden.

 Met Roger (Modamske) en zijn heel mooie vrouw Kristien (foto Roger)

Omdat er thuis nog wat werk wachtte, waren Roger en ik van plan vrij vroeg terug te komen. Uiteindelijk waren we bij de laatsten die vertrokken. Tja, het deed ons echt deugd zoveel mensen (onder andere Luis Ruiz en zijn vrouw Erika, Boudewijn Knevels en Ilonka, Willy Nelissen, Jan Gerits, Ingrid Lenaerts – ondanks het ongeluk van haar man - en vooral Roger “Modamske” en Kristien) terug te zien. Ik heb vernomen dat dezelfde tentoonstelling al in Kinrooi is gepland en dat Modamske in oktober nog eens tentoonstelt in Beringen met zijn reeks schilderijen over mijnwerkers. In die periode zullen we zeker hier afspreken: vandaag had ik daar echt geen tijd voor.

Al heb ik dit evenement druk helpen voorbereiden (in de “coulissen”, door onder andere heel veel tijd te steken in het nalezen van teksten - met de gevolgen waar ik gisteren over sprak), hoorde ik niet bij de auteurs van wie gedichten naast de schilderijen prijken. Ten eerste lukt het me niet om in het Nederlands te dichten; ten tweede vond ik het niet gepast, op een herdenking als deze, mezelf op de voorgrond te dringen (met bijvoorbeeld een vertaling van het mooiste oorlogsgedicht dat ik ooit heb gelezen, namelijk “Le dormeur du val” van Rimbaud – de vertaling op de website waar de link hierboven naar voert vind ik persoonlijk niet denderend).

Thuis, voor het avondeten,  nog gebeld met Nany, Zeger, Elena (via haar mama) en Hendrik. En nu… nog even naar een aflevering van Star Trek kijken.