Woensdag 4 juni 2014
We zouden vandaag dus in Saint-Yrieix blijven, in de Limousin (departement Haute Vienne), op de grens van de Périgord (departement Dordogne). Toen we wakker werden, stortregende het; en dat werd verschillende keren herhaald vandaag. Daarbij geregeld een hele felle wind! En het was niet warm, behalve op de zeldzame momenten dat de zon door de wolken priemde.
We zaten te brunchen toen de uitbaters ons kwamen vragen of we wilden verhuizen. Het perceel dat we hadden uitgekozen was immers gereserveerd voor deze middag. De babbelgrage man van gisteren excuseerde zich: hij had daar gisteren niet meer aan gedacht.
Dat deden we dus maar. We legden onze tassen enzovoort terug in de auto, reden die drie percelen verder en droegen de drie tenten daar naartoe. Op een zeker moment, nog voor Roger de haringen had kunnen inkloppen, vloog onze leeftent bijna weg.
Foto Roger
Ons nieuw perceel is ook heel ruim, maar drassiger (en met die regen was ik heel blij dat ik op het laatste nippertje toch dichte schoenen had ingepakt).
We deden boodschappen in een Lidl, gingen de camping betalen voor volgende nacht en toen vertelde men ons dat er nog steeds geen Wifi was buiten het onthaal.
‘Maar gebruik onze eigen computer maar even’, drongen de man en zijn vrouw aan. Ze gaven me zo fel de indruk te denken dat ze me daarmee serieus verder hielpen dat ik even aan hun pc ging zitten, maar uiteindelijk toch niet op mijn eigen account inlogde: wat had dat voor zin? Mails beantwoorden kon ik immers niet op die korte tijd, laat staan deze berichten posten.
‘Is het gelukt?’, vroeg de dame met een brede lach toen ik de pc verliet. Ik zei maar van ja. Blijkbaar konden ze zich niet inbeelden dat je op een pc meer doet dan mails versturen.
Dan reden we naar het stadje. Heel weinig volk op straat (tja, met dit weer!). Enkele eethuisjes met plaatselijke specialiteiten (pens enzovoort van hun “cul noir”-varkens, kastanjes, kalfsvlees van hun bruine koeien) maar de interessantste eetgelegenheden bleken vandaag gesloten (uiteindelijk aten we deze avond maar een soep die ik maakte van wokgroenten, en pens met kastanjes die we bij een slager kochten; we vinden onze Vlaamse pens toch lekkerder).
We bezochten in de oude stad een soort tentoonstellingsruimte (eigenlijk een van de gebouwen, want het was meer een labyrint) met “boeken van kunstenaars”. Waarvan het kunstgehalte mij eerlijk gezegd ontging.
Eigen foto’s
In de mooie kerk lazen we onder andere over het ontstaan van de stad. De heilige Yrieix (6de eeuw) heette eigenlijk Aredius, las ik.
Eigen foto
Foto Roger
Uiteindelijk kwamen we bij de tent eten (nee, geen terrasje gedaan: veel te veel wind en met tussenpauzen veel te veel regen).
Het is nu bijna 21 uur en de mensen die ons vorige perceel hadden gereserveerd* zijn nog steeds niet aangekomen! We hebben wel (op dit uur nog) het gezelschap gekregen van een koekoek! :-)
En net nu hoor ik een uil.
* Toen we in de receptie waren, hoorde ik de uitbater telefoneren met iemand. Ik hoorde hem zeggen dat ‘het perceel vrij was’ en daarna: ‘Ha bon, vous n’arriverez donc que demain?’. Ik vermoed dus dat hij telefoneerde met de “reserveerder” van ons vorig perceel én dat hij en zijn vrouw uit “wroeging” zo aandrongen om mij het plezier te gunnen van hun pc gebruik te maken. Toen ze ons vroegen te verhuizen, bleven ze immers allebei maar herhalen dat ze “désolés” en “navrés” waren (hoezeer het hun speet dus: Fransen hebben veel meer woorden nodig om hetzelfde te zeggen als wij). :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten