We stonden rond 10 uur op, Roger en ik. Françoise en Nononc (hij heet eigenlijk François, mijn oom: grappig niet? Ze dragen dezelfde naam, hij en zijn vrouw!) waren al op en vertelden ons dat Boris en Pamfiel druk aan het “werken” waren in de tuin.
Mijn ontbijt bestond uit sojamelk en een stukje zwarte chocolade (mijn oom had toch wel weer dat presentje bij voor mij, hoewel hij ons vandaag ook nog uitnodigde op restaurant!).
Het werd nog eens de Mondevino in Borgloon. Uiteraard had Roger gereserveerd, want anders geraak je er niet binnen.
We maakten eerst een wandeling in het mooie Borgloon, en François én Françoise gaven mij gelijk: het is een gezellig, mooi stadje, nog op mensenmaat.
Ik vond ons eten bijzonder lekker en ik hoop dat Nononc en Françoise er ook van genoten hebben (ze hebben er voldoende voor betaald!).
Foto’s Roger
Eigen foto’s
Helaas, ik was er mij niet van bewust, maar ik hoorde het van Françoise toen we, vlak voor zij de trein zouden terugnemen in Waremme nog “een terrasje deden”, Nononc en ik zijn in onze gesprekken weer tot en met de nostalgische toer opgegaan.
Foto Roger
Sorry, Françoise: dat ligt echt in onze aard (en in die van Roger) maar blijkbaar niet in de jouwe.
Afijn, voor mij waren het twee weer onvergetelijke dagen al heb ik wel complexen: ik weet ongeveer wat Nononc betaald heeft in dat restaurant en gisteren op dat terras (voor de zondvloed) en dat is niet min!
O ja, nu we het toch over geld hebben: de verwachte vertaling gaat niet door: dat bericht kreeg ik terwijl we aan het eten waren! Eigenlijk vind ik het niet erg: ik zag zelfs een beetje op tegen het werk omdat minstens 10 A4 bladzijden per dag vertalen heel veel is op mijn leeftijd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten