Matthias heeft gisteren duidelijk genoten van onze exclusieve aandacht! Wat heeft hij gelachen, gespeeld, gekraaid, “getekend”, geoefend op de trappen, al lachend enkele woordjes nagezegd. Als hij (denk ik) voelde dat hij het woord nog niet correct genoeg kon uitspreken, wees hij de zaak in kwestie aan.
We hebben ook gewandeld. Jammer genoeg hadden we zijn buggy vergeten, dus moest opa hem op de schouders dragen. Af en toe reikte Matthias dan naar mij, maar ik kan hem al helemaal niet dragen terwijl ik stap! Gelukkig leek hij dat niet te erg te vinden (hij wist wel dat hij later, thuis, al mijn aandacht zou krijgen).
Het is plezierig wandelen met een peuter: alles wijst hij verwonderd aan: een tractor, een hond, een paard, een auto, een poes, zelfs een bloem (die hij dan wil plukken voor mij).
Eigen foto’s
Foto Roger
Zijn ouders kwamen hem vrij laat halen (zijn papa had moeten overwerken) en Elena, die naar het schijnt echt uitkeek naar haar avondmaal met ons, was in de auto in slaap gevallen en sliep daarna door op de sofa. Pas toen ze met Matthias terug in de auto was geïnstalleerd, werd ze voldoende wakker om ons samen met haar broertje enthousiast tot ziens te wuiven.
Toen we deze ochtend heel vroeg opstonden, deed mijn rug eigenaardig genoeg veel minder pijn. We reden in de mist naar Leuven waar we mijn oom “Nononc” en tante-vriendin Françoise afhaalden aan het station (mijn moeder kon zich niet vrijmaken vandaag). Al pratend, vooral over vroeger en “tante” Germaine, reden we naar de kerk waar de uitvaart zou plaatsvinden. Onderweg begon de zon door de wolken te priemen en heel krachtig te schijnen. Het leek wel een symbool, want tante Germaine was, overal waar ze verscheen, de zon in huis. Ik heb haar nooit horen klagen, alles relativeerde ze, voor iedereen stond ze op eender welk moment klaar, voor iedereen had ze een aanmoediging: ze was echt een heel bijzonder iemand. De dienst was dan ook heel mooi, sober, een beetje emotioneel maar heel sereen.
Na de koffietafel en nog even een gesprekje met “nicht” Paulette en haar dochter die pas mijn boek over Marraine had gelezen (waar tante Germaine in voorkomt), hebben we Nononc en Françoise terug naar het station in Leuven gebracht.
Roger had aan kennissen gezegd dat hij misschien naar Geer (Wallonië) zou komen deze middag, maar hij had er uiteindelijk geen zin in (blijkbaar, dat wist ik niet, had hij de nadruk gelegd op “misschien” en was het dus allemaal nogal vrijblijvend). In de plaats daarvan maakten we een heel mooie wandeling in Otrange (Wouteringen in het Nederlands).
Foto Roger
Het mooie kerkje was open (er werd geveegd tegen de mis van 16 uur), dus gingen we eerst daarin een kijkje nemen.
Foto Roger
Daarna wandelden we rond het dorp: ik hou immers van die wat rommelige Waalse dorpjes. Toen we dit paard zagen ronddraaien in zijn tredmolen was ik wel even geschokt, ik vond het zelfs wreed:
Foto Roger
Een klein uurtje later echter, toen we daar weer voorbijkwamen, bleek het paard vrij rond te lopen. Dus bedacht ik me: misschien is dat te vergelijken met onze hometrainers?
We reden uiteindelijk naar Vechmaal waar we nog een biertje dronken op het terras van De Horne. Zalig herfstweer dat het was!
Foto’s Roger
En daarna, terwijl Roger de (vermoed ik) bijna laatste noten raapte, bereidde ik een venkelgratin. Heel lekker! Ik heb wel dubbel zoveel venkel als aardappelen gebruikt deze keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten