Na ons avondmaal (een groentesoepje en daarna een wokschotel met veel groenten en vis) heb ik, zoals altijd als we onder ons tweetjes zijn, een uurtje gelezen in de relax; in “Expiation”, een Franse vertaling van “Atonement” van Ian Mc Ewan, een boek dat ik vorig weekend cadeau kreeg (ik vergat te vertellen dat onze gasten ook nog een boek bijhadden voor mij, én dat, zodra ze doorhadden dat ik verjaarde, ze mij 20 euro gaven om de Goncourtprijs “Pas pleurer” te kopen, wat wij nog gisterenavond bestelden bij Amazon).
Ik geniet van “Expiation” ondanks de heel aparte stijl: zoals in een sprookje wordt het verhaal verteld vanuit een Godstandpunt, en toch krijg je de indruk dat je echt in het hoofd van elk personage geraakt. Dat kan ikzelf niet bereiken in mijn schrijfsels, vermoed ik!
Daarna nog gekeken naar End Game en er ontzettend van genoten.
En, net voor ik wilde naar bed gaan, nog dit gelezen. Ik heb dan de neiging om te zeggen: ‘Moeders, blijf toch bij je kinderen’, maar tja, als dat financieel echt niet mogelijk is!?
En ik dacht weer aan die vroegere cursisten van mij. Die vrouwen én die mannen konden wel thuis blijven én samen voor de kinderen zorgen. Waarom is dat tegenwoordig praktisch onmogelijk voor autochtone vrouwen die zich geroepen voelen om hun kinderen zelf op te voeden? (hoewel weinig vrouwen van bij ons die “job” nog ambiëren, vermoed ik) 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten