Vragen bij Sinterklaas

Gisteren was Elena constant aan het praten over Sinterklaas. Ze stelt zich vragen: hoe het komt dat hij soms zaken brengt die je niet gevraagd hebt. Of, zoals vandaag (want hij was deze nacht langs geweest): hoe weet hij wat je hebt gevraagd als je de kans niet gehad hebt om hem jouw briefje te overhandigen? En later: hoe komt hij dan wel binnen? En hoe geraken sommige grote stukken (zoals de stokpaarden die zij en Matthias kregen) wel in zijn zak? Het sprookje zal niet lang duren, vermoed ik!

Maar kom, gisteren stelde ze zich ook al vragen, en uiteindelijk besliste ze dat ze haar brief (lees: tekening), de wortel en het pintje pas deze avond zou klaarzetten. Ik vermoed dat ze het “allemaal een beetje eng vindt” zoals ze tegenwoordig vaak zegt bij een sprookje.

Wat moest ik doen? De spullen lagen klaar in de bibliotheek (waar de kindjes niet binnengaan zonder mij, zeker niet als ik op voorhand heb gezorgd dat hun speelgoed in de salon ligt) maar je weet nooit…

Omdat het laat was geworden, kleedde ik dus de kindjes om in de salon (ik zou ze deze ochtend fatsoenlijk wassen – en die regeling leken zij heel prettig te vinden) en legde achteloos hun schoentje naast een sofa en de tekening van Elena “liet ik rondslingeren” op de salontafel.

Elena werd vandaag wakker iets voor zes uur (voor Roger en mij is dat nog volop nacht), maakte haar broertje wakker, ze kropen bij ons in bed en het lukte ons ze tot halfzeven te bedaren maar niet echt te doen slapen.

We stonden dus op. Dochter van mij, de kindjes aten meer bij het ontbijt dan wat ik zei aan telefoon: ik was toen vergeten dat Roger voor elk van ons een licht gekookt ei klaarmaakte. Elena informeerde naar haar tekening voor Sinterklaas maar die vond ik nergens terug!

Daarna speelden we. Omdat ik een zwierige frambooskleurige rok van mij (die ik toch niet meer draag) wilde smaller maken voor Elena (ze speelt altijd prinses en die rok kan daar ook voor dienen) moest ik mijn naaigerief hebben en dat ligt in een van de laden in de bibliotheek. Zodra ik daar binnentrad, riep ik naar de kindjes: ‘Kom nu toch eens kijken!’.

Matthias was één en al verwondering: zijn “hoho’s!” volgden elkaar op. Elena was ook verwonderd, ontdekte alles met zichtbaar plezier, maar vroeg zich meteen af hoe het kwam dat zij hier nog niets had besteld bij de Sint en dat hij toch bijhad wat zij en haar broertje wilden… en zoveel meer bracht.

Daarna werd het spelen… en snoepen. Geen wonder dat de kindjes niet veel aten deze middag! Elena blijft zich wel vragen stellen. Zou Zwarte Piet (jawel, hier is hij nog zwart) misschien haar tekening hebben gevonden (vermits ik die op de tafel had laten rondslingeren)? En hun schoentjes stonden daar immers vlakbij! Maar ja, ze hadden er wel geen wortel of zo in gelegd: wat nu? Om dat goed te maken hebben we deze avond (Elena, Matthias en ik) ontzettend veel Sinterklaasliedjes gezongen!

Matthias ging dutten en dat wilde ik ook doen. Elena was er mee eens haar poppen, van wie we er pas een gestraft hadden omdat die nooit gehoorzaam is, bij zich te nemen op de sofa en hen de les te lezen. En Elena viel in slaap, zoals ik verwachtte.

Het vieruurtje hebben de kindjes verorberd en daarna wilden ze nog wat van die chocolade gebracht door de Sint.

Weer werd het spelen en vertellen (het heeft de hele dag geregend: geen wandeling, maar Roger heeft voldoende beweging gekregen, vermoed ik).

Het avondmaal (tomatensoep met balletjes en zalm met gebakken krieltjes en courgettes) ging er heel vlot in. Daarna nog een verhaaltje voor de kindjes, en na hun toilet werden ze naar bed gebracht. Ze waren overduidelijk heel moe (en ik hoop dat ze iets langer slapen morgen) maar Elena vroeg zich in het naar boven gaan af waarin Sinterklaas zaken als hun stokpaarden vervoert!

Voor het slapengaan (van de kindjes) ruimden we op en het viel me op dat Matthias dat ontzettend goed doet: hij legt niet eender wat in eender welke speelgoeddoos, maar sorteert echt! Wat ik niet van Elena kan zeggen!

Maar blijkbaar heeft ze deze avond voor de eerste keer willen toegeven dat ze wat kan leren van haar broertje: nadat ze voor de zoveelste keer een speeltje in een verkeerde doos had gesmeten, vroeg ze mij om meer uitleg. Terwijl ik uitlegde: de legoblokjes hier, de auto’s daar, de Barbiepoppen in deze box, … deed Matthias iets eigenaardigs voor zijn leeftijd: hij gaf telkens het voorbeeld en haalde iets dat in de doos hoort waarover ik sprak en smeet het daarin! Slim ventje!

Dat vandaag trouwens al verschillende keren het woord “huis” heeft uitgesproken (in verband met onder andere een speeltapijt, gekregen van Sinterklaas). Ik heb steeds meer de indruk dat hij ons, net zoals onze eigen Zeger, eens gaat verrassen doordat hij ineens van “bijna niets zeggen” zal overstappen naar “volledige zinnen zeggen”.

Nu slapen de kindjes en ik ga het ook niet lang meer trekken: wie weet slaap ik weer zo weinig uren volgende nacht!

Geen tijd gevonden om mails te beantwoorden vandaag maar wel één mail gestuurd naar mijn tante Fran9oise: Nononc lag nog steeds onder het mes!

Wel een vertaling gemaakt. Die kwam binnen rond het slapengaan van de kindjes en moet maandag geleverd worden.  De tekst was echter zo kort dat ik er mij maar meteen aan zette.