Onze vriend uit het Leuvense Maurice is een cursist van onze dochter en wist via haar dat we vandaag zouden babysitten. Hij mailde me: of we niet even konden afspreken. Vandaag was dat niet echt mogelijk… Tenzij hij na het slapengaan van de kindjes naar “hun huis” zou komen (het was onze dochter die mij aan telefoon op het idee bracht).
Matthias had een infectie van de bovenste luchtwegen: we moesten hem niet afhalen bij Lutti. Hij sliep in zijn eigen bedje toen we aankwamen deze middag. Vlak voor zijn ouders vertrokken, werd hij wakker. Hij leek aan de beterhand, heeft vrij goed gegeten en druk gespeeld met zijn treintje, zijn autootjes, enzovoort.
Omdat hij na een dik uurtje wat hangerig werd, legden we hem terug in bed waar hij prompt in slaap viel om weer wakker te worden vlak voor Roger Elena zou gaan afhalen. Elena bracht al haar tekeningen mee van de school en (gelukkig!) herkende ik meteen wat ze had getekend: Sinterklaas en zwarte Piet, Goudlokje, een egel, een stoomboot enzovoort.
Ze wilde geen fruit als vieruurtje (‘ik heb in de school al fruit gegeten’), maar wel een koekje en vooral: spelen, luisteren naar verhaaltjes en filmpjes bekijken. We speelden verstoppertje (ook Matthias deed enthousiast mee), ik las voor, en, terwijl ik voor het eten zorgde, zaten de kindjes voor de tv.
Na het avondeten (pasta met pesto en zalm) leek Matthias heel moe (hij at niet veel van het gerecht maar verorberde wel zijn ijsje). Roger en ik zorgden voor het avondtoilet van de kindjes, we legden Matthias in bed na nog een verhaaltje, ik moest nog even voor prins spelen terwijl Elena rondliep in haar nieuwe prinsessenjurk (van Sinterklaas gekregen), en terwijl ik de tafel afruimde, keek ze nog even tv. Nog tandjes poetsen (ze toonde me fier haar nieuwe muzikale tandenborstel), nog een laatste verhaal en Elena ging ook slapen.
Vlak daarna belde Maurice aan (met een lekkere fles wijn – Roger had zelf een fles wijn meegebracht om ons weerzien te vieren, maar we dronken die van onze vriend op). Zijn echtgenote Vera kon er jammer genoeg niet bij zijn: ze had andere, nogal vermoeiende, verplichtingen gehad vandaag.
Terwijl we gezellig herinneringen ophaalden en nieuwtjes wisselden, moest ik Matthias, die huilde, even uit zijn bed halen. Hij bleek koorts te hebben.
Maurice was pas weer vertrokken toen onze dochter en schoonzoon aankwamen en Matthias (die ondertussen opnieuw als een roos was in slaap gevallen) weer begon te huilen. Ik hoop maar dat hij zijn ouders niet de hele nacht wakker houdt! 
We waren om 23:45 uur thuis, waar ettelijke mails wachtten op antwoord, maar waar ik toch eerst Zeger een mailtje heb gestuurd: hij wordt op 19/12/2014 33 jaar!
Er zijn foto’s gemaakt vandaag maar ik heb ze nog niet bekeken. Dat doe ik nadat ik de voornaamste berichten heb beantwoord!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten