Een klein drama!

Ik was aan het kijken naar een aflevering van Star Trek toen ik zin had in een sigaret. Ik stopte dus de film, ging naar de keuken waar ik mijn rookgerief had liggen (kwestie van af en toe wat rond te lopen en zo het gezonde aan het ongezonde te paren ) en merkte daar een vlieg die – dacht ik – over de grond kroop.

We hebben inderdaad sinds enkele dagen vier hardnekkige vliegen in huis. Te wijten aan de zachte winter? Ik hoop maar dat het niet zo erg wordt als in 1993 of 1994 (ik weet het niet meer precies), toen er in deze buurt een echte vlieginvasie was.

Kortom, ik bekijk de “kruipende vlieg” (kruipen doen vliegen meestal niet) en merk tot mijn verbazing dat ze niet echt kruipt, maar verward zit in een vers spinnenweb (vers omdat ik nog maar pas de keuken had geveegd) en naar de onderkant van een kast wordt getrokken. En dan zie ik de spin van onder de kast op de vlieg afkomen. De spin wachtte geduldig tot de vlieg in haar bereik zou zijn, en begon ze dan te verwerken.

Ik heb het niet echt voor vliegen… Ik hou meer van spinnen… Maar toch heb ik niet verder gekeken. Even voelde ik me immers een vlieg!

Morgenochtend zie ik wel wat er gebeurd is met de vlieg!

Herstappe

Ondanks de relatieve koelte en de grijze lucht wandelden we vandaag een goed uur in en rond Herstappe.

We klommen tot aan het “Heilig Huisje”.

 Foto’s Roger

 Eigen foto’s

En keerden dan via een lange lus terug naar de kerk.

 Foto’s Roger

Daarna had ik het zo warm dat ik mijn vest uittrok!

Verrassing!

Deze middag vond ik in de brievenbus een pakje van Daniël Depireux. Het bleek zijn nieuwste dichtbundel te zijn die hij ons cadeau geeft! Ik lust de gedichten van Daniël wel en was dus heel blij met dat “Gemijmer” waarvan ik nu al weet dat ik er enorm zal van genieten! Hartelijk bedankt, Daniël!

Wat zijn de KVLS-leden productief de laatste tijd!

We zijn eindelijk van dat opklapbed af!

Mijn broertje wordt vandaag 51 jaar! Proficiat, “jongen”!

Nadat ik weer eens mijn (weinige) strijk had weggewerkt, zouden we eindelijk dat opklapbed, dat nog steeds in de weg stond, naar het containerpark brengen. Roger wilde het eerst volledig ontmantelen maar ik vermoedde dat we het wel in zijn geheel zouden mogen afleveren (en ik vergiste me).

Dus manoeuvreerde Roger de auto zo dat we via de hal het bed op de aanhangwagen konden schuiven. Op die manier was het echt niet te zwaar voor mij… Maar op een zeker ogenblik maakte ik blijkbaar toch een verkeerde beweging met de bekende gevolgen voor mijn rug. Daarna had Roger niets meer aan mij! En ik zo’n felle pijn dat ik zelfs niet meer kon bukken.

In het containerpark vroeg men ons het bed toch te ontmantelen zodat alle delen apart konden opgeborgen worden: hout in de houtcontainer, metaal in de metaalcontainer en textiel in de afvalcontainer. Roger kreeg een hamer in leen voor dat doel maar wilde het werk toch liever thuis uitvoeren (en heeft, typisch voor hem, alle schroeven en moeren bijgehouden).

Wij dus terug naar huis waar Roger wel twee uur bezig was met dat bed. We waren net op tijd terug op het containerpark om alles af te leveren, uiteraard tegen betaling. Van dat opklapbed zijn we dus eindelijk af; en voortaan neem ik zulke “vergiftigde geschenken” niet meer aan!

Ik zat ondertussen wel nog steeds met die vreselijke rugpijn en ik was dus heel blij toen Roger nog een korte wandeling voorstelde!

We reden weer eens naar Kerniel, het dorp waar Roger zijn kinderjaren doorbracht, stapten er een goed half uur; deze keer niet naar het klooster van Colen, maar langs onder andere een schuur die we enkele jaren geleden nog intact hadden ontmoet en die nu bleek volledig te zijn ingestort.

 Foto Roger

Hierboven de schuur zoals ze eruitzag in juni 2010 (foto Roger)

We hebben er geen foto’s van gemaakt maar weer heeft mijn reukorgaan zich kunnen vermeien in het typische parfum van meidoorn en deze keer hoorde ik veel merels, zag ik mijn eerste zwaluw, en een tiental konijntjes!

Stappen is het beste medicijn voor de ruggenwervels: na die korte wandeling was ik weer tot alles in staat.

Na ons avondmaal (een rijke groentesoep en kwartelfilets met prinsesboontjes) heb ik, met een blokje bittere chocolade smeltend op mijn tong, in de relax gelezen in het laatste boek van Ingrid Lenaerts. Het is goed, zoals ik trouwens al verwacht had bij het diagonaal doornemen. Wel jammer  - en dat wijst weer op het feit dat wij, “kleine en onbelangrijke” schrijvers,  enkel bij “kleine, onbelangrijke” uitgeverijen terechtkunnen - dat het vol  punctuatiefouten staat!

Daarna gekeken naar een aflevering van Star Trek en daar enorm van genoten!

Meidoorn en eerste koekoek

We maakten vandaag (vrij laat, want daarvoor deden we onze boodschappen en moest ik even werken) weer een wandeling van een dik uur, deze keer rond Jesseren. Vooral van het parfum heb ik genoten: overal staan de meidoornstruiken in volle bloei… En die geur vind ik bedwelmend! We hoorden vandaag ook onze eerste koekoek!

 Eigen foto’s

Foto’s Roger

Weer zo’n rustige wandeling. Geen mens ontmoet, alleen veel vogels, veel gonzende insecten tussen de struiken… En ook veel muggen die dansten boven de waterplasjes.

 Foto Roger

Erfgoeddag

In het kader van Erfgoeddag opende het klooster van Colen zijn poorten. Afijn, een klein deel van zijn poorten, want van het klooster zelf kon je alleen de ontvangstruimte bezoeken.

 Foto Roger

Vriendin Liliane woonde destijds vlak bij het klooster en was er kind aan huis. Zij heeft me er jaren geleden eens binnengeloodst en toen heb ik veel meer kunnen zien van het eigenlijke slot!

In de mooie kapel echter (die we ook al ooit bezocht hadden) kregen we deze keer een heel interessante uitleg over onder andere het leven van de heilige Odilia van wie het schrijn na talrijke omzwervingen terechtkwam in de sacristie van die kapel.  Die uitleg werd gegeven door een historicus en theoloog met wie we al een paar keer in gesprek geraakten tijdens onze wandelingen in Kerniel. Ik weet niet hoe hij heet, Roger denkt dat zijn familienaam Bleus is.

 Foto’s Roger

Het verhaal van Odilia vertoont gelijkenissen met dat van de zeven maagden uit Simancas!

Onze gids vertelde ook over de in de kapel aanwezige  “vruchtbaarheidsbidstoel” van de heilige Lutgardis.

 Foto Roger

Dat is iets heel eigenaardigs! Volgens mensen uit de buurt zou het echt een “magische” stoel zijn. Een vrouw die erop gaat zitten, krijgt ongeveer negen maanden later een kind. En, echt, er zijn nog steeds vrouwen die vragen om even op die stoel te mogen zitten: het lijkt heel efficiënt te zijn!

Ook het fruitmuseum, geherbergd in de vroegere stallen van het klooster Mariënlof, opende gratis zijn deuren.

 Foto Roger

In de vroegere meisjesschool van Kerniel, ook een bijgebouw van  het klooster (en waarin ik lang geleden de presentatie hield van mijn tweede boek), was er een tentoonstelling: uittreksels uit de dagboeken van twee soldaten in 1914-18.

 Hier een tekst uit het dagboek van de uiteindelijk gesneuvelde Michel Toudy. Klik om te vergroten: het is de moeite waard! Ik hoop dat beide dagboeken ooit in boekvorm worden uitgegeven (eigen foto’s).

Nadat Roger en ik hadden genoten van een Bink in het geïmproviseerde café  in dat schooltje (een herinnering aan de vroegere succesvolle cafetaria van Colen), wilden we toch nog even echt wandelen.

Dat deden we eigenaardig genoeg niet in Kerniel deze keer maar in de velden tussen Batsheers en Oleye. Misschien hadden we die rust nodig na voor deze contreien toch vrij veel volk  rondom ons in Colen?

 Foto’s Roger

Het werd een typische “Roger”-wandeling: ver van de begane paden, langs de boorden van onder andere een bos en een akker; en dus heel veel rust én vogelgeluiden. En inderdaad, Martin, naast roofvogels, ook enkele kieviten.

Fout!

Ik heb het hier altijd over kievits. Martin Wings wijst me erop dat de correcte meervoud van kievit of kieviet “kieviten” is. Hij heeft gelijk: hoe komt het dat mijn spellingscontrole dat woord nooit onderstreepte?

Bedankt, Martin!

Manshoven

Na de begrafenis gingen we dus naar geen van de twee presentaties. De auteurs wisten dat we heel waarschijnlijk niet zouden komen (en het boek van Luis hebben we trouwens vorige zaterdag al gratis gekregen – omdat ik zijn typoscript had nagelezen).

Hoewel we in Grote Spouwen een korte wandeling hadden gemaakt (van de kerk naar de begraafplaats en terug) hadden we zin – afijn vooral ik had er zin in, en Roger moet sowieso veel bewegen – in een wandeling.

We reden naar Heks waar we een dikke drie kwartier in Manshoven rondliepen (Manshoven ligt op de grens van Borgloon en Heks). Ondanks het felle klimmen soms, een heel rustgevende wandeling: verre gezichten, bloeiende seringstruiken, meidoorn, blauweregen, kuikentjes, lammetjes, een leeuwerik, en veel kievits die hun nesten verdedigden. Allemaal nieuw leven: voor mij een heel symbolische tocht na die begrafenis!

 Eigen foto’s

Maar… Toen we nog een klein half uurtje van ons vertrekpunt verwijderd waren, ineens meer dan 30 toeristen op een Vespa,  die mijn rust kwamen verstoren!

Oei, ik besef dat ik eigenlijk  heel egoïstisch ben!

Begrafenis

Vandaag presenteerden Luis Ruiz zijn jongste boek en Franky Leyssens zijn nieuwe gedichtenbundel. Wij zijn naar geen van beide presentaties gegaan. Vandaag namen we immers afscheid van Guy, de broer van Paul (man van Liliane, deze precisering omdat we verschillende Pauls kennen).

Guy, een vroegere klasgenoot van Roger, ging op 70 jaar heen na een korte ziekte.

Het werd een mooie, sobere dienst in de kerk van Grote Spouwen. Ik ken die pastoor niet maar ik denk dat ik hem zou mogen; hij slaagde er immers in de viering te laten draaien rond de kern van het Christelijk geloof* (ik bedoel hier dus niet de “kerk”) zonder daar tierlantijntjes rond te hangen. Ikzelf vond het een veel spiritueler moment dan vele uitvaarten die ik heb meegemaakt in “uitvaartcentra”.

De dienst eindigde met een tekstje van én gebracht door Adinda, de jongste dochter van Paul en Liliane (en zus van tante Izzy die ook aanwezig was). Een prachtige tekst die bij mij - en ik vermoed bij veel andere mensen - tranen deed opwellen.

We waren uitgenodigd op de “koffietafel” die meer was dan een broodmaaltijd: we kregen eerst een heel lekkere en voedzame soep opgediend. Interessante conversaties aan tafel met onder andere fruittelers en een lid van een of andere heemkundige kring. Toch viel mij constant op, aan welke tafel hij ook ging zitten, en hoe sereen hij ook probeerde over te komen, dat de zoon van de overgegane indroevig leek. Hij heeft immers op enkele jaren tijd moeten afscheid nemen van zijn enige broer, zijn moeder en nu zijn vader.

En onze vriend Paul, zo verduidelijkte Adinda in haar korte toespraak, van zijn grote en stoere  broer naar wie hij zo opkeek.

* Namelijk dat ons “karma” werd overgenomen door Jezus. In de Bijbel heet karma  “erfzonde”. Wat ik dan wel niet begrijp, is waarom de Christelijke kerken beweren dat reïncarnatie larie is. Wie “karma” zegt, moet reïncarnatie erbij nemen.

Over Oleye en Ingrid Lenaerts

Roger is klaar met zijn foto’s, dus nog even een nieuwe post voor het slapengaan.

Onze dagelijkse wandeling maakten we vandaag rond Oleye en ik heb voornamelijk genoten van de parfums. Als sering, gouden regen (in onze tuin bloeit die ook overvloedig) en meidoorn buurten en zoals dit jaar ongeveer tegelijk bloeien, resulteert dat in prachtige kleurencombinaties en goddelijke geuren!

 Eigen foto

 Foto’s Roger

De wandeling duurde net geen uur. En, vriendin Denise, we hebben opgemerkt dat de palen waarvan jullie dachten dat die bestemd waren voor de hopteelt, gewoon bedoeld zijn om hagelnetten te ontvangen.

 

 Eigen foto’s

Na het avondeten haalden we Jeannette Funk af in Hasselt om samen naar de presentatie van het eerste prozaboek van Ingrid Lenaerts in Heusden-Zolder te rijden.

Ik hou over het algemeen niet van toespraken maar deze waren echt bondig genoeg. We hebben veel mensen teruggezien na lange tijd (onder andere Raymond – die er heel goed uitzag na zijn ziekte – en zijn Joke, en Rita Jouck)!

 

 Met Rita en Edith

 Foto’s Roger

Ik heb onderweg naar huis het nieuwe boek van Ingrid al even diagonaal doorgenomen en… Ik denk dat ik er zal van genieten. Een mooie uitgave, een heel speciale stijl die een beetje doet denken aan Cavanna!

Speciaal voor mijn tante-vriendin: worst met groentemix

Straks vertel ik misschien nog over onze rijke dag (Roger is de foto’s aan het opladen). Als het niet lukt (het is al laat) hebben jullie dat morgen tegoed, samen met… minder aangenaam nieuws.

Françoise, ik las dat je woensdag zalm met een gestoomde groentemix hebt geserveerd. Gisteren, bij onze dochter, had ik die ook op het menu staan, met nog apart 1 kilo wortelen en een hele schotel broccoli speciaal voor Elena. En we aten ook zalm.

Ik had de rest van die (diepvries) groentemix (inderdaad, boontjes, erwtjes en broccoli) mee naar huis gebracht en vandaag aten we worst (het was voor Roger zondedag) met die rest. Ik heb die wel in olijfolie en koolzaadolie opgewarmd, er peper en kurkuma aan toegevoegd en, vlak voor het serveren, wat notenolie. Gisteren had ik niet geproefd van die mix. Roger had vooral daarvan gegeten en vertelde me dat die vandaag zeker 10 keer lekkerder was. Ikzelf vond hem overheerlijk maar ik kan natuurlijk niet vergelijken met gisteren. En… merk op, ik heb alleen gezonde olies gebruikt en de notenolie niet te warm laten worden, want daar kan die niet tegen. Misschien een ideetje voor jou? Als jouw rib volledig in orde is natuurlijk!

De geur van leer

Ik vergat daarnet een grappige anekdote te vertellen. Roger had onderweg naar onze dochter een pakje afgehaald op de post: nieuwe, online gekochte, sandalen. Tussen het middageten en het spelen paste hij die. Maar daarvoor had ik eraan geroken: ik hou van de geur van leder. Elena zag me dat doen en ik legde uit waarom ik aan die sandalen rook; uiteraard wilde ze dat ook doen en ze leek ook te genieten van dat parfum. Maar daarna! Roger trok dus die sandalen aan… en Elena ging aan zijn voeten liggen om telkens weer de geur van zijn sandalen op te snuiven!

Je bent mijn beste vriendin!

Dat zei Elena mij vandaag toen we haar van school afhaalden. Tijdens de rit naar Lutti nuanceerde ze: ‘Mama en Moeke (haar andere grootmoeder) ook wel!’

Matthias kwam weer al kraaiend naar ons toegelopen. Thuis werd er gegeten, en vooral veel gespeeld.

 Eigen foto’s

Maar dan werden de kindjes moe: ik legde ze in bed. Vlak daarna kwamen er 4 te vertalen bestanden binnen. Ik beloofde daar deze avond laat voor te zorgen.

Matthias werd als eerste weer wakker en na zijn vieruurtje gingen we met z’n drieën boodschappen doen (onze dochter bleef thuis met slapende Elena). 

Toen we thuiskwamen, bleek dat Elena ondertussen was opgestaan en met haar mama naar het speeltuintje was. Ik stuurde Roger hen achterna met Matthias terwijl ik voor het eten zou zorgen.

 Foto’s Roger

Roger en ik zijn vlak na het avondeten vertrokken: thuis wachtten immers die teksten. Elena klampte zich aan mij vast: ‘Niet weggaan, oma, je bent mijn beste vriendin!’

Helaas… ik kon echt niet blijven.

Het werk is nu geleverd: tijd voor een beetje ontspanning.