maandag 2 februari 2015

Bijna ruzie tijdens het nalezen van een vertaling

Voor we vandaag boodschappen deden, las Roger mijn vertaling na. Gelukkig, want ik heb soms nog last met taaleigen in het Nederlands. Zo had ik bijvoorbeeld geschreven over “legendes die de verbeelding aanspreken”, wat Roger mij meteen deed veranderen in “legendes die tot de verbeelding spreken”.

Maar… Roger vond de tekst blijkbaar zo interessant dat hij niet alleen verbeterde maar ook bijzonder spraakzaam werd: ‘Waar ligt dat kasteel? Dat hebben we nooit gezien!’ (hopelijk betekent dat dat we dit jaar weer eventjes in Aubigny en omstreken zullen vertoevenGlimlach).

Of: ‘Waarom schrijf je hier ineens over een rondwarend spook?’ Omdat zoiets in de Franse tekst stond natuurlijk; en daarin ook zonder duidelijke overgang, maar… herhaalde ik: ‘het is een website waarvan ik enkel de tekst heb, waarschijnlijk hoort dit bij een afbeelding’. Of nog: ‘Ik herinner me niet dat er achtergrondmuziek was in het sanitair!’, waarop ik dan weer: ‘Jawel, dat was er, maar nu moeten we verbeteren en niet zo maar wat praten!’  Zo ging dat maar door!Lachend over de vloer rollen

Een beetje boos werd ik (en Roger reageerde héél boos), want op de duur werd ik er dood nerveus van: iets nalezen betekent dat je niet bij elk item moet gaan nadenken over wat er allemaal achter de tekst zit (hoewel, af en toe is dat inderdaad nodig, ik geef het toe. Maar niet bij elke zin).

Twee uur hebben we eraan besteed (nee, echt niet omdat er zoveel moest gecorrigeerd worden, wel omdat Roger telkens alles wilde onderzoeken, erover praten, naar iets zoeken op Google, enzovoort). Als ik zo zou werken, ik zou mijn klanten minstens het dubbele moeten aanrekenen!

Toch bedankt, Liefje, want je hebt echt kemels uit de vertaling gehaald (ik zei het al, als ik vanuit het Frans in het Nederlands vertaal, heb ik de neiging om maar net iets minder breedsprakerig te zijn dan Fransen: er zijn dus nog veel zinsdelen gesneuveld dankzij jou)!  Dat betekent natuurlijk ook dat ik er veel minder aan verdienGlimlach: een vertaling wordt per regel of woord betaald.

Alleen… volgende keer laat ik je aan jouw eigen tempo nalezen (en niet zoals vandaag: ik las samen met jou en vandaar dus mijn zenuwen!).

Je bent immers op pensioen (tja, ik zogezegd ook: vaak benijd ik gepensioneerde mannen!) en inderdaad,waarom zou je niet genieten van elke zin die ik je doorstuur en dat dan echt aan je eigen tempo? 

Dan kan ik ondertussen bezig zijn met die gehate huishoudtakenGeërgerd waar ik me vandaag pas kon mee bezighouden na onze boodschappen.

De vertaling is ondertussen wel geleverd, ook dankzij jou!

8 opmerkingen:

  1. Ik vind je woordje " bijna" schattig!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. en weer vraag ik mij af, waarom moeten wij" vrouwen" altijd opdraaien voor die gehate huistaken? Zelfs als we op pensioen zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Onze mannen te hard verwend.......
    Gewoon gemaakt en omdat wij vrouwen ons sterker voelen, denk ik......
    XXX

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk dat je gelijk hebt. Maar zou het ook kunnen dat wij onze mannen eigenlijk bezien als zijnde onze kinderen?

      Verwijderen
  4. ik denk toch ook te hard verwend, plus het feit dat het in ons gepompt is als taak van de vrouw. Onze mannen bezien als ons kind, denk ik niet en zou ook niet mogen. Ik denk nog overblijfselen van vrouw aan de haard. Ons sterker voelen dat denk ik niet, wel gelijk.. b

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Maar vrouw aan de haard vind ik op zich helemaal niet slecht hoor! Althans tot de kinderen een zekere leeftijd hebben bereikt. Alleen moeten we die periode niet verlengen tot wanneer ze volwassen zijn en onze mannen duidelijk maken dat ze vanaf dan ook moeten meehelpen. Dat wordt hier wel gedaan... Alleen vindt een man (enfin, de mijne toch) veel huishoudelijke taken overbodig. En inderdaad, er zijn er veel overbodig, dat heb ik dan weer van hem geleerd! Maar sommige, die hij absoluut niet belangrijk vindt, vind ik dan wel belangrijk.

    BeantwoordenVerwijderen