Toen we met Matthias van bij de onthaalmoeder “thuis” aankwamen,werden we verwelkomd door onze dochter… en door Elena. Ze was ‘s nachts met koorts wakker geworden en was dus niet naar school. Deze ochtend ging ze met haar mama naar de huisarts maar die had niets gevonden.
Toch leek ze me inderdaad wat hangerig, ze at niet veel, en wilde het liefst van al “filmpjes bekijken” (om daarbij half in slaap te vallen).
Foto Roger
Ik stelde haar verschillende keren voor een dutje te doen, maar dat wilde ze niet. Matthias ging wel gewillig naar bed maar heeft het daar maar heel kort uitgehouden: hij wilde dan weer spelen!
Gaandeweg werd Elena levendiger: zij en Matthias speelden en we dansten zelfs samen.
Foto’s Roger
Uiteraard maakten de kindjes de nodige ruzies, dus dacht ik dat onze grote meid er wel weer bovenop was en mocht ze rond 16:30 uur, na het vieruurtje (toen at ze goed), bij buurmeisje Anna gaan spelen.
Foto Roger
Er gebeurde wel iets grappigs en typisch voor Elena. Ik had gezegd dat ze ten laatste om 17:30 uur (halfzes) moest terugkomen, en vroeg: ‘Kun je dat onthouden?’ ‘Ja hoor,’ antwoordde ze, ‘ik ga daar een liedje over maken, dan onthoud ik dat!’. En effectief, ze verzon ter plekke een liedje waar “halfzes” in voorkwam! 
Nu kreeg Matthias weer even onze exclusieve aandacht! En daar kan hij van genieten! Ik heb hem vandaag twee keer “ik” horen zeggen: telkens als Elena van een speeltje, dat hij vasthad, zei: ‘Dat is van mij’, antwoordde hij, terwijl hij naar zichzelf wees: ‘Nee, ik!’.
Vlak voor ik aan het bereiden van het avondeten zou beginnen, ging ik een sigaret roken en wandelde ik wat rond in de tuin (ik vond het eigenlijk jammer dat we geen wandeling hadden kunnen maken: het was heel mooi weer). Net toen kwam Elena aangewandeld, heel enthousiast over haar uurtje bij Anna! Ze had er yoghurt gegeten, water gedronken, veel gespeeld, en de papa van Anna had voorgesteld dat ze daar eens zou komen logeren!
Na het avondeten werd ze echter weer hangerig. Voor het toiletritueel werd weer de televisie ingeschakeld en weer viel Elena bijna in slaap voor het scherm. Ik nam haar koorts op: 38°C. Koorts helpt genezen legde ik haar uit toen ze daarop een “medicijntje” vroeg. En hop, we gingen naar de badkamer en daarna naar bed. Na een verhaaltje (tijdens het tandenpoetsen) vielen de kindjes vrij meteen in slaap.
En toen voelde ik me ook ineens uitgeput. ‘Ik zal toch ook niet ziek worden, hoop ik,’ zei ik tegen Roger (want als Elena griep heeft, kunnen we verwachten dat we het allemaal overkrijgen; en gisterenavond was ik al even bang dat we niet zouden kunnen babysitten vandaag: Roger had de indruk dat hij griep ging krijgen. Maar dat is gelukkig niet waar gebleken).
Ik ging dus buiten een sigaret roken: zo ongezond dat je er ook de “ziekmakende beestjes” mee doodt, zeg mijn broertje apotheker altijd!
Het ging daarna beter, waarschijnlijk zijn de vorige dagen voor mij gewoon veel te zwaar geweest.
Rond 22 uur kwam onze schoonzoon thuis. Elena leek het gevoeld te hebben: ze werd half wakker en bleek 39,1°C koorts te hebben. Haar papa gaf haar een koortswerend middeltje (hét “medicijntje” waar Elena dus naar vroeg), waarna ze prompt in slaap viel. En wij reden iets later naar huis.
Waar we aankwamen iets over 23 uur en waar ik nog dringend een bijkomende tekst moest nalezen voor Oostland. Weer heb ik me geërgerd: auteurs, lees toch eens zelf eerst minstens tweemaal jullie teksten na! Ik weet het, ik maak ook fouten, maar een vijftiental correcties op nog geen A4, dat is toch niet meer normaal te noemen? Ik wil wel nalezen, maar ik ben jullie slaaf toch niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten