Eerst met de kleinkinderen. Elena vonden we niet meteen op de speelplaats… Na een poosje rondkijken, hoorde ik haar ineens van achter Roger roepen tegen Anna: ‘Dat is mijn oma!’. Bleek dat ze zich verstopt hadden. Heeft ze nagedacht over mijn opmerking van vorige week?
Matthias moest bij Lutti weer alle kindjes omhelzen voor we naar “huis” reden. Onderweg en “thuis” waren we weer prinsessen en ridders. Onze dochter deed Matthias enkele woordjes nazeggen. Met veel plezier noemde hij “Nany” (mijn moeder) en “Moemoe “ (zijn andere overgrootmoeder) maar toen hij “Opa” en “Oma” moest nazeggen, antwoordde hij gewoon: ‘Nee!’! 
Even was het vrij rustig voor mij: terwijl Matthias zijn dutje deed, hielp Roger Elena een “spoorweg” te bouwen.
Eigen foto
Later kwam buurmeisje Anna spelen, en toen kreeg ik mijn bezigheid! Ze wilden immers in de speelkamer (op de begane grond), Matthias wilde hen volgen, en dus moest ik mee: Matthias is nog te klein om daar alleen gelaten te worden.
Later, na het avondeten, terwijl onze dochter lesgaf en de kindjes door hun papa in bad en naar bed werden gedaan, hadden Roger en ik afgesproken met Paul en Lut. Ook twee vrienden die we hebben leren kennen in het zog van Dirk Lambrechts zaliger. Ze wilden spreken over dat boek over Dirk (waar zij ook aan meeschrijven). Roger en ik hadden het Begijnhofhotel voorgesteld: daar kun je gratis parkeren… En ik vermoedde dat Karel (de broer van Dirk zaliger dus) ook daar zou zijn. Hij was er, maar per toeval, vertelde hij. Hij was eerst van plan geweest ergens anders iets te gaan drinken, maar daar was het te druk. ‘Er bestaat geen toeval’, zei Paul.
Paul en Lut konden hem en ons dus veel vragen stellen over de tijd voor zijzelf Dirk leerden kennen. Paul vertelde mij dat hij mijn bijdrage heel goed vond, liet die aan Karel lezen die er ook duidelijk van genoot. ‘Wat je schrijft, is de waarheid,’ reageerde Karel, ‘en als dat voor vele latere vrienden van Dirk een ontluistering is, het zij zo’. Hijzelf weigert echter een bijdrage te leveren.
Aangename avond dus, soms hilarisch omwille van de herinneringen aan onze vroegere fratsen, maar vooral weer heel nostalgisch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten