Ik had vandaag heel veel werk op mijn huishoudprogramma staan maar ik kon niet weerstaan aan de lentelokroep.
Roger wilde wandelen rond het kasteel van Nieuwenhoven, maar dat bleek niet toegankelijk tijdens de winterperiode (en die duurt tot einde maart). Dus reden we verder naar het domein Nieuwenhoven voor een lange wandeling. Daar waren ongelooflijk veel wandelaars: Roger heeft wel zijn beweging gekregen maar misschien waren we beter gewoon de velden rondom ons dorp ingewandeld om te genieten van het lentegevoel!
Aan de ingang van het domein stond een “kunstwerk”. Ikzelf heb niet de moeite genomen om er rond te lopen, Roger wel. Eerst vond ik het maar niets, maar nadat ik de foto’s van Roger had bekeken, begreep ik er meer van:
Op deze foto staat hetzelfde als op de vorige, alleen vanuit een heel ander standpunt (foto’s Roger)
Deze avond, nadat ik enkele mails had beantwoord en toen ik wilde kijken naar een aflevering van Star Trek, nog een poosje gechat met iemand die zich heel ongelukkig voelt. Ik word daar zelf moe en triestig van: ik neem blijkbaar de gevoelens van alle “gesprekpartners” over. Ik heb nooit een psychologische opleiding gehad maar ik veronderstel dat professionelen hebben geleerd “afstand” in te bouwen?
Hoe gaat dat dan, vraag ik me af: voldoende empathie tonen en zelf toch niet ten onder gaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten