We hebben veel gespeeld tot aan het middageten. Daarna leken de kindjes moe en ik was er zeker van dat ze een dutje zouden doen, op zijn minst op de sofa’s. Maar nee, ze wilden een filmpje bekijken. Ikzelf was zo moe dat ik ondertussen bijna indommelde in de relax, tot ineens Elena me vroeg: ‘Gaan we niet naar een cafeetje? Dan kunnen we daar een ijsje eten’. ‘Ik ook!’, riep Matthias.
Toen ik vroeg naar welk cafeetje ze wilde, begon Elena mij het tuinterras van bakker Stephane in Heks te beschrijven, tot in alle details. Ze leek zich er alles van te herinneren, behalve het feit dat daar speelgoed ter beschikking staat van de kindjes.
We reden er naartoe en deze keer hebben de kindjes het speelgoed wel ontdekt.
Eigen foto’s
Foto’s Roger
We hadden weer geluk: de aangekondigde regen viel pas uit de lucht terwijl we terug naar huis reden.
We belden even met de ouders van de kinderen, ze spraken zelf even aan telefoon en ik hoorde Elena iets ontzettend liefs zeggen (dat ik niet werd verondersteld te horen): ‘Mama, ik vind jou lief! Even schattig als oma en opa’. 
Ik kookte, we aten, dan volgde het avondritueel en nog voor Roger en ik de kamer verlieten, sliepen Elena en Matthias al. Ik moest nog even werken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten