Nadat ik nog wat had schoongemaakt (één kamer per dag), naar Nany had gebeld (die nog meer optimistisch leek) en Roger ondertussen het gras had afgereden, brachten we oud glas, papier en allerlei rommel naar het containerpark en daar begon het serieus te regenen. Ik vermoed echter dat al die karweitjes Roger voldoende beweging gaven.
Ik begon aan de bereiding van het avondeten. Onze courgettesoep, die we aten terwijl de worteltjes en erwten stonden te sudderen, was heel lekker. Daarna haalde ik zalm uit de koelkast. Eergisteren gekocht en vervaldatum niet verstreken. Al toen ik de verpakking opendeed, vond ik de vis te fel naar vis ruiken. Toch bakte ik hem… om daarna vast te stellen dat hij niet te eten was. We maakten dus maar een blikje sardienen open.
Terwijl we niet echt genoten van die mislukte maaltijd, belde onze dochter ons de laatste nieuwsjes. Elena was uitgegleden in de badkamer met als gevolg een forse buil en Matthias had bij het rollebollen zijn oog bezeerd. Gelukkig geen al te erge ongelukjes!
Maar… Daarna kwam Elena even aan de lijn en die had “groot nieuws”. ‘Oma, ik krijg een zusje!’, vertelde ze me zo fier als een gieter. Schattig! Het deed me terugdenken aan 20 januari 2013, toen ze heel fier via de telefoon aan haar papa (die bij haar mama in de materniteit was) vertelde dat haar broertje was geboren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten