Ik maakte vandaag tijd voor een wandeling van een halfuur in dat natuurgebied in Mechelen-Bovelingen, voor we nog enkele boodschappen zouden doen (daarover morgen meer) en alvorens de (voor Roger niet zo gezonde) hitte weer zou toeslaan.
We kennen het gebied uit ons hoofd (dachten we! 
) en genoten van de geuren en kleuren, van het gelach van spechten, het gezang van andere vogels, de libellen en vlinders (maar minder van de vele andere insecten). Roger besloot op een zeker ogenblik een ander pad te volgen dan vorige keren, maar ongeveer in dezelfde richting en ik trippelde gedwee achter hem aan (ik kan hem amper bijhouden tijdens onze wandelingen).
Op een zeker ogenblik viel me op dat ik niets meer herkende. En vlak daarop vroeg Roger: ‘Zijn we hier ooit geweest?’.
Nee dus: we waren verdwaald en kwamen, na een halfuur stappen, het natuurgebied weer uit op vrij grote afstand van de auto.
Langs de steenweg, in de vlakke zon die al stevig scheen, liepen we naar een andere ingang van het natuurgebied om daar eindelijk weer wat koelte te vinden onder het gebladerte.
Deze keer werkte het oriënteringsvermogen van Roger perfect, want na nog een half uurtje lopen, vonden we de uitgang waar onze auto stond geparkeerd.
Roger heeft vandaag dus meer dan voldoende beweging gekregen, maar ik vrees dat de klanten in de AD-Delhaize in Heers raar zullen opgekeken hebben van onze verschijning: we dropen letterlijk van het zweet (en nee, naar huis rijden, om een douche te nemen voor we die boodschappen deden, was geen optie: ik moest nu al zoveel tijd inhalen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten