Onze Subaru is vijf jaar oud (nee, ik druk me verkeerd uit, hij is 17 jaar oud maar we hebben hem 5 jaar en hij heeft bijna 300.000 km op de teller).
‘Onze autogarage verkoopt een tweedehands Subaru die me wel aanstaat,’ zei Roger deze ochtend, ‘ik zou er eens een proefrit willen mee maken. Zullen we de bus naar Hasselt nemen?’
Dat deden we. We maakten een proefrit met de Subaru en ik zag hoezeer Roger de auto leek te appreciëren. Resultaat: we kopen hem. Ikzelf zou geprobeerd hebben onze goede oude Subaru te houden tot hij 600.000 km had gedaan (naar het schijnt halen ze dat gemakkelijk, hoewel het onderhoud natuurlijk steeds duurder wordt) maar misschien heeft Roger gelijk: Subaru 2 rijdt op gas, wat veel minder duur is dan benzine. En… de prijs (waar we nog iets konden van af laten doen) was echt heel schappelijk.
Omdat het nog vrij vroeg was, namen we daarna de bus naar het centrum van Hasselt waar we nog een hele tijd rondliepen. Weer zo veel volk, en bij mij weer dat gevoel van “ik hoor hier niet thuis”. Uiteraard gingen we een paar winkels binnen (Roger houdt daar immers van), de kathedraal kreeg ook ons bezoek (daar hou ik dan weer meer van) en een klein uurtje voor we de bus terug naar Heers zouden nemen, bestelden we een biertje op een terras (een van de laatste keren dit jaar?).
Terwijl we ons biertje dronken (ik had gewoon Cristal besteld: ik had immers dorst), besefte ik dat we op het terras van de “Century” zaten en herinnerde ik me dat ik daar voor het eerst dat gevoel van er niet bij te horen heb gehad in Hasselt. Lang, lang geleden (ik weet echt niet meer wanneer) organiseerde de KVLS een etentje voor de bestuursleden (zonder partners). Ik ging er naartoe met Boudewijn Knevels, we troffen er de andere bestuursleden, we aten en daarna bleef Boudewijn even “plakken” op het toen verwarmde (het was in de winter) terras van de “Century”, waar hij en Willy Nelissen Ivo Konings hadden zien zitten. Er volgde een conversatie die ik amper kon volgen tussen die mensen die elkaar al zo lang kenden, daarna werden er gedichten voorgelezen, en ik… verlangde maar één zaak: dat Boudewijn mij heel snel terug naar Roger zou voeren.
Maar terug naar vandaag. Ineens riep daar iemand: ‘Jessy!’ Het was een goede schoolvriendin van mijn zus, die net zoals wij destijds in ‘s Gravenwezel woonde en na haar huwelijk naar Hasselt is verhuisd.
We konden niet lang praten: Roger en ik moesten echt de bus nemen, want thuis moest hij nog brood bakken en voortwerken aan zijn kasten en ik nog wassen, koken en de was van de vorige dagen strijken (maar dat laatste heb ik uitgesteld tot morgen).
O ja, tijdens onze wandeling in Hasselt zagen we aan de Standaardwinkel dit bordje vol fouten.
Foto Roger
Schandalig toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten