Voor we de kindjes van school afhaalden, wilde Roger even wandelen in Neerijse. Daar woonde immers lang geleden een nicht van hem en haar Franse man in het huis van haar ouders, de oom en tante van Roger. Ik ben er enkele keren op bezoek geweest: het was een prachtig huis met heel veel grond. De nicht van Roger is overleden in 1995, haar echtgenoot is teruggekeerd naar Parijs, de zussen van de vroegere bewoonster zijn nu ook overleden (het is over een van haar zussen dat we het hadden onlangs) en het huis is helemaal aan het verkommeren. Ik denk dat het geen aangenaam terugkeer naar het verleden was voor Roger!
Gelukkig werden we door Elena en Matthias meteen terug in het heden geworpen.
‘Oma, we spelen thuis eerst samen “dikke Martha”, daarna verstoppertje, en dan maak ik een tekening voor Anna en ga ik even bij Anna spelen, oké?’ stelde Elena meteen haar avondprogramma voor nadat ze mij een zoen had gegeven. ‘Oké, maar dan moet jij mij wel uitleggen hoe we dat spelen en gaan we nu eerst Matthias zoeken’, antwoordde ik.
En, terwijl we naar Matthias zochten op de speelplaats, legde Elena de spelregels uit. Eerlijk gezegd begreep ik er niet veel van en dus (we zijn pas thuis) heb ik deze avond een beetje gegoogeld: ik denk dat ze “Dikke Bertha” bedoelde. Een soort variatie op ons vroeger “Schipper mag ik overvaren”.
“Thuis” werd er dus gespeeld volgens de “spelregels” van Elena. Matthias leek het allemaal niet zo leuk te vinden en verkoos al gauw zich in zijn eentje in de zandbak bezig te houden… Tot Elena besloot dat het tijd was om verstoppertje te spelen.
Anna kwam eraan net toen Elena aan haar tekening wilde beginnen. Dus tekenden ze alle drie rond de keukentafel. En dan ging Elena inderdaad naar het huis van Anna. Matthias bleef thuis, speelde een poosje met zijn trein en zei me ineens: ‘Ik ook bij Anna pelen’ (hij gebruikt steeds meer woorden). Ik deed hem zijn jasje aan, begeleidde hem tot aan de grens van de twee tuinen en vroeg (riep dus) nog even aan (naar) de papa van Anna, die hem binnenliet, of drie kinderen niet te veel waren voor hem. Dat bleek niet het geval. Ik kon aan het avondeten beginnen!
Om 17:30 uur, het met Elena afgesproken terugkeer-uur, bleek het ineens heel donker te zijn geworden. Daarom stuurde ik Roger naar de buren en ik hoorde ze alle drie (de kindjes en Roger) al lachend en proestend terugkeren.
Onze dochter kwam thuis, we aten, onze schoonzoon kwam – laat - thuis en hij at (verwarmde eerst zijn portie in de magnetron), Roger en ik hielpen onze dochter en schoonzoon de kinderen naar bed te brengen (snel toilet, verhaaltje, kusje) en de ouders van Elena en Matthias vertrokken naar “waar de baby geboren zal worden” voor een “inlichtingenavond”. Daarna ging ik naar het terras en stak daar een sigaret op!
Ik was moe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten